De werkgelegenheidsconferentie tussen ministers, vakbonden en werkgevers is een bom onder Vivaldi.
Dat de MR en de PS eigenlijk niet in staat zijn om samen in een regering te zitten, wordt telkens weer opnieuw bevestigd. De twee vechten een Waalse strijd uit over wie de grootste en beste is. Allebei propageren ze een waarheid die niet compatibel is met de waarheid van de andere. Naar aanleiding van de werkgelegenheidsconferentie tussen ministers, vakbonden en werkgevers, verspreidt Georges Bouchez een persbericht dat leest als een oorlogsverklaring aan de socialisten. Volgens liberale voorzitter denken de socialisten dat de staat alleen maar dient om uitkeringen te betalen en is de liberale partij de enige die de staat en de samenleving echt volledig respecteert.
“Het debat over de knelpuntberoepen en de langdurig werklozen bewijst dat de staat voor links alleen maar dient om uitkeringen te betalen en om rechten op te eisen, zonder enige dwang om een bijdrage te leveren of een verplichting na te komen”, schrijft Bouchez. “Het is altijd dezelfde bijdrage die terugkomt, de bijdrage van wie werkt. Van al wie – als we de redenering van links volgen – de idioten van het systeem zijn, omdat ze al werken en inspanningen leveren. En trouwens niet altijd in de jobs van hun dromen. Zij betalen omdat het niet mogelijk mag zijn om een sanctie op te leggen aan wie geen bijdrage wil leveren door twee verschillende opleidingen of knelpuntjobaanbiedingen te weigeren gedurende een werkloosheidsperiode van twee jaar!”
En hij steekt nog een tandje bij: “Ik vind dit heel eng. Ik kom er in opstand van. Ik ben geschokt en word opstandig als ik lees dat de voorzitter van de socialistische vakbond vindt dat jongeren niet meer moeten werken na 55. Geschokt en opstandig als ik lees dat de PS zich verzet tegen een echte activering van werklozen. En dat ervan uitgegaan wordt dat de staat tot in het oneindige de zoektocht naar dé droomjob zou kunnen financieren. Geschokt en opstandig als ik hoor dat we een gevaar voor de jongeren zouden zijn. Het is dus gevaarlijk om iemand op weg te helpen, om iemand vooruitzichten te geven. Sommigen lijken hen in de werkloosheid te willen houden… De jongeren die ik ken, willen werken. Ze willen leren en bouwen aan hun leven. Maar de huidige mentaliteit ontmoedigt hen. Want werken wordt als een straf gezien. Uitmuntendheid wordt afgewezen en inspanningen krijgen geen beloning. Het is tijd om die logica om te draaien.”
Wat zou de logica zijn van een regering waarin de coalitiepartners zo over mekaar denken?
