600.000 mensen gestrand op reis, 22.000 mensen verliezen hun job, tientallen firma’s en dienstverleners meegesleurd in de crash en wie is verantwoordelijk ?
Thomas Cook had een schuldenberg van 1,9 miljard euro. De reisorganisatie moest dus ieder jaar 3 miljoen reizen verkopen alleen nog maar om de interest op die schulden te betalen. Het voorbije half jaar leed het bedrijf een nettoverlies van 1,46 miljard.
Uiteraard is het een hoeveel aan problemen die de val van het bedrijf veroorzaken, maar experts wijzen toch met de vinger naar de leiding van het bedrijf. Ze noemen het een gebrek aan inzicht in een veranderende maatschappij en het missen van de spreekwoordelijke boot van de technologie. Het is wellicht bitter voor de werknemers en betrokkenen om na datum de slechte situatie te vernemen, waarvoor eigenlijk niemand de verantwoordelijkheid neemt. De krokodillentranen van CEO Peter Frankhauser voor de camera’s zijn daarom ernstig te nemen als je bedenkt dat deze man zichelf vorig jaar, inclusief bonussen, 2.036.072 euro liet uit betalen. Voor genialiteit zou dit bedrag te rechtvaardigen zijn, maar dat is iets waar het Frankhauser duidelijk aan ontbreekt. De problemen waren niet van gisteren, de gevolgen zijn wel voor morgen.
Rijst de roep om CEO’s in de toekomst verantwoordelijk te stellen bij de ondergang van hun bedrijf en clausules in te bouwen waarin onterechte bonussen – de bazen van Thomas Cook verdeelden in de laatste 5jaar voor 22 miljoen bonussen onder elkaar – moeten worden teruggegeven. Het enige wat ze nu teruggeven is ‘oprecht’ excuus.
