Onderonsje van Merkel en Macron bepaalt wat Europa moet doen.
De Franse president Emmanuel Macron en de Duitse bondskanselier Angela Merkel zijn het eens geraakt over een Europees herstelfonds ter waarde van 500 miljard euro. Dat is goed nieuws zullen we maar denken, maar hoe komt het dat Frankrijk en Duitsland vinden dat ze dat zo maar eventjes onder mekaar voor Europa moeten beslissen? Het is een pijnlijk orgelpunt van de afwezigheid van Europa tijdens de hele coronacrisis. Onze eigenste Charles Michel die vaandelvlucht pleegde om president van Europa te gaan spelen, is in geen velden te bespeuren. Michel is niet meer dan een onbeduidend personage in bordkarton dat in de etalage van de Europese uitverkoop staat.
Bij de corona-uitbraak was het overal eigen land eerst. Nu elk van die landen aan haar eigen exit is begonnen, hebben Duitsland en Frankrijk de chauvinistische koppen bij elkaar gestoken en komen met een plan voor Europa. Het is alsof we weer naar de eerste helft van vorige eeuw worden gekatapulteerd en en de groten beslissen wat de kleintjes moeten doen. Beiden vinden ze dat de schuldenlast in Europa moeten worden verhoogd. De Europese Commissie moet het fenomenale bedrag van 500 miljard euro in naam van de Unie op de kapitaalmarkten lenen. In vorm van subsidies gaan ze dat geld dan uitdelen aan de Europese sectoren met de hoogste nood. Hoe dat later moet worden terugbetaald, staat nog niet vast. Merkel en Macron stellen dat dat de regio’s en bedrijfssectoren die geld ontvangen niet noodzakelijk diegene zijn die moeten terugbetalen.
Et voila, en daar mogen ze in Europa nu eens over gaan nadenken.
Maar niet te lang, he. Akkoord Charles?
Charles!?
