Voor alle Chinezen en ook voor den dezen.
De economische groei van China is al jaren hallucinant. China zelf verwoordt het als: een stabiele groei en prijzen, groeiende werkgelegenheid en stijgende inkomens. Bij ons vertaalt zich dat naar frietjes van de Chinees.
Aanvankelijk voelde het als een aanval op onze ziel, maar stilaan zijn we er aan gewend geraakt: de Chinezen bakken onze frieten en, moeten we toegeven, ze kunnen verdorie ‘goed’ bakken. Ze hebben een coup gepleegd op ons culinair erfgoed, maar smaken doen ze wel die frieten. Of niet?
We zien ze ondertussen overal: Chinese frituren met Vlaamse namen. Onmogelijk te ontkennen dat er zich achter deze evolutie een berekende strategie verschuilt. Hoe slaagt ‘Wang-met-de-pet’ erin om in te breken in de essentie van onze cultuur? Daar is niet alleen geld en know how voor nodig, maar ook een een opleiding. Een frituur begin je nu eenmaal niet zonder opleiding in ons land. Een opleiding vraagt om het spreken van de taal en ook dat kunnen ze, ons Vlaams, al is het zonder ‘r’.
Het klinkt als een faits divers, maar de ‘frietchinees’ is misschien wel het symbool van de Chinese expansie wereldwijd. Ik zie ons nog geen Chinees restaurant beginnen in Peking en is er iemand die in ons land een chinees restaurant kent van een Vlaming ?
Het IMF (Internationaal Monitair Fonds) mag dan wel beweren dat de economische groei van China iets minder is dan eerder gedacht. Ze groeien economisch gezien nog wel altijd met 6 procent per jaar.
Vanaf dit jaar neemt China ook definitief de leiding over van de VS als meest exporterende land. We spreken dan niet alleen over goedkoop speelgoed en elektronica, maar ook over zakelijke en financiële dienstverlening, royalty’s, verzekering en natuurlijk: ‘frietchinezen’!
