Interessant interview met econoom Geert Noels bij DPG.
Noels: “De toestand is ernstig. We hebben een begrotingstekort van 5 procent – 27 miljard euro per jaar! – en een staatsschuld die naar 120 procent van ons bruto binnenlands product evolueert. Zulke slechte cijfers hebben we niet meer gezien sinds begin jaren 90. Jean-Luc Dehaene (CD&V) heeft toen zeven jaar moeten vechten om dat recht te trekken, maar nu trekt niemand aan de rem.”
De regering-Dehaene I (7 maart 1992 - 23 juni 1995) was een Belgische regering. Het was een coalitie tussen de CVP/PSC (39 en 18 zetels) en de PS/SP (35 en 28 zetels). De regering-Dehaene II (23 juni 1995 - 12 juli 1999) was een Belgische regering. Het was een coalitie tussen de CVP/PSC (29 en 12 zetels) en de PS/SP (21 en 20 zetels). Daarna kwam Verhofstadt.
Noels: “Verhofstadt erfde van Dehaene een land in blakende gezondheid en maakte er een puinhoop van. Hij is de slechtste premier die we ooit hebben gehad.” Tot vandaag. Over een paar jaar zullen we moeten schrijven dat De Croo jr. nog slechter was.
Noels: “We (de Vivaldiregering) verhogen de ambtenaarslonen, we beloven om structureel 10 miljard euro per jaar extra uit te geven aan defensie, en ondertussen lopen de facturen van onze pensioenen en onze gezondheidszorg verder op, net zoals de klimaatkosten. Wie zal straks de moed hebben om dat aan te pakken, in een politieke context die veel moeilijker is dan dertig jaar geleden? Dehaene kon besturen met vier partijen, vandaag zijn er al minstens zeven nodig.”
Noels verder: “De regering vertoont een totaal gebrek aan verantwoordelijkheidszin. Après nous le déluge. We weten dat we de pensioenen straks niet meer kunnen betalen, maar de pensioenhervorming zal de factuur met nog honderden miljoenen verhogen. Om dat te financieren gaat minister van Pensioenen Karine Lalieux (PS) uit van een werkzaamheidsgraad van 80 procent. Maar dat is een ongedekte cheque, want de regering doet niks om meer mensen aan de slag te krijgen.”
“De regering-De Croo is moeilijk tot stand gekomen. Om de blauwen te verzoenen met rood-groen heb je veel geld nodig, en dat was er niet. Tot een liberaal zei: ‘Jongens, we maken ons zorgen om niks, door corona zal Europa zich minstens twee jaar niet met onze begroting bemoeien.’ Dat gebrek aan begrotingsdiscipline werd hét bindmiddel van deze regering. Ze strooit met geld alsof het aan de bomen groeit. In de huidige toestand is dat onverantwoord. En toch blijft ze onnodige uitgaven doen, zoals de algemene loonsverhoging voor ambtenaren.”
Noels ziet protest aan de horizon: “De jonge generatie is niet dom en blind: ze zal in opstand komen tegen de politieke inertie. Straks zit zij aan de knoppen.”
