“Wel snel overleg over een aantal werven.”
Het zomerakkoord werd door Vivaldi met groot tromgeroffel aangekondigd. Want het was erop of eronder. De Croo zou eens laten zien wat voor krachtdadige regering hij bestuurt. Volgens Wouter De Vriendt was Vivaldi te vergelijken met een fiets waarvan de banden dringend moesten worden opgepompt. “Als we een groot akkoord kunnen sluiten, dan hebben we de doorstart die de regering zo hard nodig heeft”, aldus De Vriendt eind mei in ‘De Zevende Dag’.
Maar, het grote zomerakkoord' van de regering-De Croo komt er helemaal niet. De ministers mikken eerder op een ‘salami-akkoord’ waarin stapsgewijs verschillende beslissingen worden genomen. Een soort van stappenplan dus.
De Croo gebruikt de truc van het synoniem, het 'met-andere-woorden'. Je geeft het met een ander woord een nieuwe draai, dan moet je niet zeggen dat het niet doorgaat. Mooi voorbeeld daarvan is zijn mislukte poging om de defensie-uitgaven op te trekken tot 2 procent van het bbp tegen 2035. Volgens het huidige traject, zal ons land tegen 2030 1,54 procent van het bbp uitgeven aan Defensie. Daar communiceert Alexander als volgt over: “Vraag is niet hoeveel we uitgeven aan Defensie, maar hoe we uitgeven”. Wanneer we die redenering doortrekken naar ‘koopkracht’ – dat andere grote thema van het zomerakkoord – dan zou je kunnen zeggen dat de vraag niet is ‘hoeveel’ we aan de pomp uitgeven maar ‘hoe’?
Nu goed, de dames en heren ministers gaan in schijfjes werken. Arbeidsmarkt, defensie, pensioenen en koopkracht komen vrijdag aan bod. Maar de kans op een landing in alle vier de dossiers, is veeleer klein.
Het grote zomerakkoord wordt plots gerelativeerd. Open VLD-voorzitter Egbert Lachaert zei gisteren op 'Radio 1' dat het risico op politieke koehandel te groot is als er gemikt wordt op één groot akkoord, aangezien dan verschillende dossiers – De Croo denkt binnen zeven werven – op één hoop worden gegooid.
‘Werven’, nog zo’n mooi synoniem om te zeggen dat iets niet af is. Of erger: dat er gewoon helemaal niets is. De PS gaat dwarsliggen bij de arbeidsmarktdeal. Een eerste akkoord daarover sloot de regering al in oktober vorig jaar. De Groenen blokkeren een deal over investeringen in defensie. Ze willen de miljarden liever aan het klimaat spenderen dan aan het leger. En dan is er de koopkracht, ons concurrentievermogen en de torenhoge inflatie. Vandaag komt Pierre Wunsch, de gouverneur van de Nationale Bank (eindelijk) een eerste rapport van zijn expertencomité toelichten. Voor het volledige rapport – om maatregelen voor de lange termijn uit te werken – hebben ze nog enkele weken.
Blijven er nog twee grote hete hangijzers over: de kernuitstap en de pensioenen. Over de kernuitstap geen woord. De grote staatsvrouw Tinne Van der Straeten zit nog altijd aan tafel met Engie. En de pensioenen? Daar spelen links en rechts in het Vivaldi-orkest een andere partituur. Een tijdje geleden besliste de regering al om de ambities af te slanken tot vier maatregelen: de pensioenbonus, het deeltijds pensioen, een maatregel rond vrouwenrechten en een aanpassing van de toegang tot het minimumpensioen.
Het zal Vivaldi blijkbaar een salami wezen dat het niet zo lekker gaat met het land.
