Is de vraag het probleem, of het antwoord?
Steven Van Gucht: "De stijging zet zich door en versnelt nog. Dat is toch verontrustend.” Geert Molenberghs: “De stijging valt niet alleen te verklaren doordat er de afgelopen twee maanden meer getest wordt, er spelen ook andere factoren mee.” Erika Vlieghe: “We moeten stoppen met de verspreiding van het virus te minimaliseren.” Epidemioloog Pierre Van Damme noemt de situatie verontrustend: “De stap van jonge naar oudere mensen gaat trager dan tijdens de eerste golf, maar moeten we goed bewaken.” En tot slot nog een keer Molenberghs: “Als wij de curves niet onder controle krijgen, kan een tijdelijke lockdown ook hier de enige mogelijkheid zijn.”
Dat is gespierde taal. De vraag is waarop zij zich baseren en waarom wij het niet meer begrijpen. Als er sprake is van 900 besmettingen per dag waarvan er slechts een 30-tal mensen moeten worden opgenomen, hoe ernstig is dit virus dan heren/dames virologen? Als het aantal dodelijke slachtoffers daalt naar 2 per dag op een bevolking van 11 miljoen terwijl het aantal vastgestelde besmettingen stijgt, hoe ernstig is dit virus dan heren/dames virologen? Wie raakt er vandaag de dag besmet, waar, hoe en waarom? Het lijkt erop dat het antwoord op die vragen enkel kan gegeven worden uit veronderstellingen en niet uit vaststellingen. “Het is een gevolg van terugkerende vakantiegangers, de heropening van de scholen en bij sommigen een moeheid tegenover de maatregelen”, zegt Van Damme. Op welke cijfers baseert deze wetenschapper zich dan? Waarom is het antwoord op onze vragen niet meer dan een daarom? Is de vraag dan het probleem of het antwoord?
foto: De Afspraak
