Prins Harry - de Britse versie van ‘onze’ prins Laurent - blijft maar in de media, tot grote spijt van koningin Elizabeth. Is er een goede verklaring voor het recalcitrante en rebelse gedrag van Harry?
Begin 2015 is er een theaterstuk dat in het Londense West End speelt. Harry is in het stuk niet de zoon van kroonprins Charles, maar van James Hewitt, de legerofficier die een amoureuze relatie had met prinses Diana.
Die informatie is dan niet echt nieuw. Nieuw is wel dat Hewitt nauw samenwerkte met acteur Jon Conway bij de voorbereiding van het stuk en de acteur ook bijkomende informatie gaf over zijn relatie met de moeder van Harry, prinses Diana dus.
James Hewitt heeft tot dan altijd ontkend dat hij de vader van Harry is, ook al zijn er frappante gelijkenissen. Zo heeft zowel Hewitt als Harry opvallende rode haren, terwijl Diana noch Charles roodharig zijn. Wie iets van genetica kent, weet dat dit toch wel zeer vreemd is. En wie foto’s van een jonge Hewitt naast die van Harry legt, ziet een sterke gelijkenis. Het is geen bewijs, maar toch een zeer sterke aanwijzing.
Deze keer gaf Hewitt naar aanleiding van de première toe dat de affaire met Diana al 18 maanden bezig was voor prins Harry geboren werd. Voordien was altijd aangenomen dat de twee pas met elkaar begonnen aan te pappen toen Harry al twee jaar oud was. Niet dus. Hewitt kon dus zeker de vader van Harry zijn, zeker als je weet dat Diana en Charles het bed niet eens meer deelden. Charles dacht enkel aan zijn Camilla en droomde er zelfs van om een tampon te zijn in haar vagina.
In een scène in het toneelstuk vertelt het personage Hewitt dus aan een journalist dat hij en Diana hun relatie begonnen voordat Harry was geboren. Gevraagd naar of hij weet wie de vader is van Harry, antwoordt 'Hewitt' in het stuk: "Natuurlijk weet ik dat." De echte Hewitt bevestigt in de Britse media in die periode dat hij effectief gesprekken met Conway heeft gevoerd. Iets later zal hij terugkrabbelen en beweren dat zijn woorden verkeerd werden geïnterpreteerd.
