Zoals ik al een paar keer geschreven heb, is diegene die het ‘bakske’ voor de tv heeft, ook diegene die de broek draagt in de relatie. Aangezien het hier twee boomers zijn die nog ouderwets lineair naar tv kijken, heeft een van ons beiden dat ‘bakske’. Ik ben het niet. Juist...
Gisteren gaf mijn partner - eind dit jaar 30 jaar samen als God het wil - het nieuwe programma van Agnew exact 23 seconden. Of was het toch maar 22 seconden. Ze stoorde zich aan zijn manier van spreken. Dat kan. Het is een logische uitleg. Ik vond het achterwerk van een van de kandidates wel interessant, maar het bleef dus bij een erg vluchtig beeld. Het voordeel is dat we nog andere zenders hebben. Niet heel veel andere zenders, maar toch enkele andere kanalen.
Zo belandde mijn levenspartner in het programma Even goeie vrienden. Ik voelde me wel onmiddellijk thuis met het West-Vlaams van de presentator en de 2 kandidaten. Geen slecht woord overigens over Paul D'Hoore. Hij is onafhankelijk financieel journalist. "Hij is vaak te zien en te horen op tv, radio en in de schrijvende pers", stelt hij zelf. En dan zijn er nog zijn boeken over de beurs.
Gisteren moesten de kandidaten antwoorden op de vraag hoeveel tanden de meeste mensen hebben. Parate kennis dus en een vraag op of onder het niveau van Blokken zoals deze: “Welke dag in de week komt er in onze kalender onmiddellijk na maandag en onmiddellijk voor woensdag, begint met dins en eindigt op dag?”. Het opstellen van goede kwisvragen is uiteindelijk een zwaar onderschatte ambacht.
Het programma zelf is een samenraapsel van minderwaardige elementen uit andere programma’s en quizzen. Vraag is dan wat de toegevoegde waarde is. Geen antwoord uiteraard behalve de vertoonde reclame tussen de stukjes van het programma.
Geen kwaad woord overigens ook over West-Vlaming Lamoot. Hij is een fenomenale stand-upper. Denk maar aan zijn Veronique. Crucke is dan weer een geweldige acteur. Denk maar aan zijn geweldige en geloofwaardige acteerprestaties bij Samson en Gert. Die mensen samenbrengen, is nog geen garantie op een goed programma, zeker als je debiele vragen stelt zoals over de tanden van de mens en het door iedereen gekende ski-ongeval van Schumacher.
Ook geen slecht woord over de kleindochter van Soete die het lijk van Lumumba deed verdwijnen (behalve enkele tanden van die 32). Een van die tanden verhuisde onlangs opnieuw naar Congo. En Soete gaf nog las aan ons en kon uren vertellen over zijn Congolese avonturen. Daar heeft Julie uiteraard niets mee te maken net zomin als ik mij zou moeten verantwoorden voor de Congolese avonturen van mijn grootouders die Soete uiteraard goed gekend hebben.
Gelukkig bleef de vrouw met het ‘bakske’ hier maar even hangen in dat programma, want Le Bureau des légendes zou beginnen. Een écht goed en geloofwaardig programma over 'la piscine' zoals een goede vriend me onlangs vertelde toen hij de recente gebeurtenissen in Europa overliep na het overlijden van Canard.
