CD&V reageert als een kleuter die geen snoepje krijgt.
Dat Sophie Wilmès even premier zou worden, was al maanden geleden beslist. Omdat Charles Michèl plots op een andere manier ging vluchten dan voorzien, was het nu gewoon kwestie van een beetje cinema spelen om de aandacht van de burgers af te leiden. De meeste partijen slagen daar in en houden wijselijk hun mond omdat het toch maar om een vervelend en tijdelijk postje gaat. Alleen CD&V valt uit haar rol. Als verliezende partij van 26 mei, vindt zij dat zij het mandaat van de kiezer hebben gekregen om een premier te leveren. Ook al gaat hier dan maar om het leiderschap over een minderheidsregering. “Het blijft wel de 16, zelfs al zijn daar veel nadelen aan verbonden”, aldus een reactie aan Het Laatste Nieuws. Met andere woorden: een postje is een postje.
Vooral Koen Geens staat met lege handen beteuderd voor de snoeppot. Een collega-minister laat weten dat hij ‘op z’n Koen Geens' niet rechtstreeks de vraag had gesteld om premier te worden, maar dat het heel duidelijk was dat hij het graag wilde. CD&V had in 2014 Kris Peeters geslachtofferd en het premierschap aan de MR gegeven, dus was het logisch dat ze nu wat terug zouden krijgen. Of de kiezer de kaarten nu anders schikt of niet – en al gaat het maar over het tijdelijk premierschap van een noodregering – CD&V en de liberalen hebben geen onderhandelingen nodig voor het aanstellen van een premier en vinden dat ze dat gewoon eventjes onder mekaar mogen regelen. MR heeft mathematisch recht van spreken, na de verkiezingen van 26 mei, ook al bezet het op dit moment een overvloed aan belangrijke politieke posten zowel in Europa als federaal, maar dat CD&V vindt dat het bedeeld moet worden, toont aan dat het nog altijd niet tot de partij is doorgedrongen dat ze voor de kiezer niet meer de stem van het volk vertegenwoordigen.
Toch vindt Geens dat hij nu wat moet terugkrijgen en heeft hij het desondanks kunnen fixen, dat als Reynders straks naar Europa vertrekt, hij de bevoegdheid van Europese Zaken krijgt. “Bovendien is het maar een noodregering”, klinkt het dan bij CD&V. “Daarover ga je toch niet onderhandelen? Mochten we nu een premier van een andere partij hebben aangesteld, dan hadden we alle verhoudingen moeten herbekijken,”
Dus, hebben we nu de eerste vrouwelijke premier. Zij heeft 38 van de 150 Kamerleden achter zich en staat zo aan het hoofd van een land dat ‘eendracht maakt macht’ in haar vaandel draagt.
