Black Lives Matter-beweging steekt een middelvinger op naar de hele zorgsector.
Drie maanden lang bleven we in ‘ons kot’, uit solidariteit om een gevaar dat de hele mensheid treft te bestrijden. In België alleen overleden 10.000 mensen ten gevolge van een virus dat we niet de baas kunnen. Mensen verloren hun werk, bedrijven gingen failliet. We bouwen een schuld op die zal worden doorgegeven aan de volgende generatie en misschien zelfs aan de generatie daarop.
En dan, sterft ene George Floyd - een zwarte kruimelboef - onder de knie van een gefrustreerde agent. Sindsdien staat de wereld in brand, letterlijk. De puist van het ongenoegen barst open en alle opgekropte woede van decennia lang komt vrij. Natuurlijk gaat het niet om Floyd – verwerpelijk ja wat er met hem gebeurde – maar om het verschil tussen zwart en wit. En zwart-wit is ook de manier waarop het probleem wordt aangepakt. Elke nuance ontbreekt.
Wereldwijd komen mensen op straat en verschuilen zich achter de slogan Black Lives Matter. De naam kon niet slechter gekozen zijn. Het stelt het probleem alleen maar scherper: wij tegen de anderen en de anderen tegen ons. Het is de strijd om respect, maar respect voor wie? Heethoofden vonden het nodig om in Brussel oorlogje te gaan spelen en besloten om als eerbetoon aan Floyd de boel kort en klein te slaan. Terwijl in onze ziekenhuizen, en in alle ziekenhuizen ter wereld, mensen vechten voor elke cel, stromen in Brussel meer dan tienduizend mensen samen en steken zo een dikke middelvinger op naar de hele zorgsector. Twee weken geleden kreeg je nog een boete als je met je ijsje op een eenzaam bankje ging zitten, nu staan er idioten met een karton te zwaaien dat ze banger zijn voor racisme dan voor Covid-19.
Bij politici zijn de reacties eerder lauw, premier Wilmès laat weten dat ze (voor de zoveelste keer) “lessen gaat trekken”. De virologen zijn bezorgd. “We begeven ons op onbekend terrein”, klinkt het. “In een massabetoging beland je in een wolk van virus, te vergelijken met de waterdamp in een Turks stoombad”, zegt biostatisticus Geert Molenberghs (KU Leuven/UHasselt) in Het Nieuwsblad. “We gaan over twee weken de gevolgen zien. En zelfs eerder, want in de VS zijn dergelijke betogingen al meer dan een week bezig.”
Images aériennes
Place Poelaert #Bruxelles#BLMBelgium #BlackLivesMattters #BlackLivesMatterBE #Brussels— Infos Bruxelles?? (@Bruxelles_City) June 7, 2020
Marc Van Ranst vreest dat hij straks niet meer zal kunnen uitleggen waarom mensen niet met 11 mogen barbecueën. “Het virus houdt geen rekening met de nobele bedoelingen“, zegt Van Ranst. Maar echt ‘nobel’ kan je de Brusselse stratenoorlog niet noemen. Natuurlijk is ieder mens gelijk, maar ook gelijk voor de wet. Zwart, wit, geel of rood hoort zich aan de regels te houden want All Lives Matter. Je hebt er (over)moed voor nodig om het te durven uitspreken dat wat er gisteren in Brussel gebeurde niet kan, want het onderwerp ligt veel te gevoelig. Toch hebben we uit onze geschiedenisboeken geleerd dat geweld nog nooit met geweld is opgelost.
We ontwaken in een wereld waarin sommige levens tellen en andere niet. En jammer genoeg gaat dat op voor beide partijen.
