Zeven maanden van politieke touwtrekkerij: het is genoeg geweest?
De Belg is niet langer de dapperste onder de Galliërs, maar de braafste. Zeven maanden lang wordt er in Brussel gepalaverd over wie wat, waarom, eventueel zou kunnen/mogen doen. Hoor je de kiezer morren? Iedereen wil het grootste stuk van de taart. En – laten we niet vergeten – nagenoeg 1 miljoen kiezers wilden dat het tweede grootste stuk taart naar het Vlaams belang ging. Doch, daar hebben de dames en heren onderhandelaars van de Wetsstraat samen over beslist dat die niet mee aanschuiven aan het buffet van De Wever. Zo werkt nu eenmaal de democratie in België. Waar staan we zeven maanden na de verkiezingen? Wat is er gebeurd met onze stemmen? Wat gaat De Wever straks aan de wijste man van het land – koning Filip – vertellen?
Bart De Wever weer naar de koning: de laatste kans of het definitieve einde van de formatie?
Wordt het vandaag de allerlaatste keer dat de N-VA-voorzitter een verlenging als formateur vraagt, of eindigt het de deurenkomedie met een open einde? Januari is uitgeroepen tot dé maand van de laatste kansen, maar of die kans ook gegrepen wordt, is nog maar de vraag. Het voornaamste politieke nieuws kwam gisteren van een gewapende gek die premier De Croo nog eens op de voorpagina bracht. Een steenworp verder verliep het federale overleg tussen de onderhandelaars van N-VA, MR, Les Engagés, Vooruit en CD&V opnieuw stroef. Het hoofdthema van de dag: de arbeidsmarkt.
Op papier leek dit het ‘makkelijkste’ dossier binnen de hervormingsagenda, maar na vier uitgebreide vergaderingen in 2025 zijn de onderhandelaars er nog steeds niet in geslaagd om dit thema volledig af te ronden. Het overleg kabbelde nog maar eens traag en moeizaam voort, met discussies die tot in het kleinste detail werden uitgevochten. Rond vijf uur 's middags waagden ze zich voorzichtig aan het tweede hete hangijzer: fiscaliteit.
“De turbo draait nog steeds niet op volle toeren,” aldus een insider. Elke paragraaf wordt met chirurgische precisie geanalyseerd, omdat zelfs een klein woordje grote gevolgen kan hebben. Zo ging er opnieuw flink wat tijd verloren aan het debat over de indexering. N-VA en MR pleiten voor een jaarlijkse index in plaats van een driemaandelijkse. Dat zou goedkopere loonkosten moeten opleveren voor bedrijven, maar voor werknemers salaris kosten. Het voorstel werd samen met andere ‘knelpunten’ geparkeerd.
Een bezoek zonder doorbraak
Met dit trage tempo zal Bart De Wever vandaag bij koning Filip niet veel meer kunnen melden dan: “We zijn goed bezig, maar het zal nog even duren.” Een beslissende doorbraak blijft voorlopig uit, en van een ‘maak-of-kraakmoment’ is bewust geen sprake. Het risico dat de onderhandelingen dan in chaos ontaarden, is simpelweg te groot. Toch staat er dit keer een concrete deadline op de agenda: eind januari. “Zeg jij het maar Filip.”
De afgesproken einddatum beschouwen de onderhandelaars als een overwinning, omdat het enige druk op de ketel zet. Want niemand, van De Wever tot Georges-Louis Bouchez (MR), wil dat dit formatieproces blijft aanslepen tot het voorjaar. “Ofwel komen we tegen eind januari tot een akkoord, ofwel trekken we de stekker eruit,” verklaarde Bouchez kordaat bij RTBF. Wij, onderdanen, worden verondersteld blij te zijn met die dooie mus?
Strategische zetels
We kunnen zeven maanden onderhandelen simpel en cynisch samenvatten als machtsspelletjes tussen de partijen. Bouchez wil dat de partijvoorzitters – inclusief De Wever – zelf deel uitmaken van de regering. Voor De Wever zou dat strategisch handig zijn: als premier kan hij vermijden dat partijvoorzitters van buitenaf als ‘schoonmoeders’ op ministers blijven vitten, zoals hij dat zelf ooit deed bij de Zweedse regering.
De andere partijleiders, zoals Sammy Mahdi (CD&V) en Conner Rousseau (Vooruit), blijven dan weer vasthouden aan hun rol achter de schermen. Mahdi mikt resoluut op de verkiezingen van 2029 en ziet zichzelf niet als minister, terwijl Rousseau zijn ervaren vicepremier Frank Vandenbroucke liever niet opoffert voor een andere zetel. En zo botst de hoop op een daadkrachtige regering met de realiteit van politieke ambities en zetelverdelingen.
(Foto: Bert Van Den Broucke / Photonews)
