Die christelijke god heeft niet meer genoeg aanhangers, zo dachten ze misschien wel bij de christelijke partij.
België begon als een onwaarschijnlijke coalitie van liberalen en katholieken. In de negentiende eeuw werden deze groepen netjes in vakjes gestopt: de liberalen links, de katholieken rechts. Maar tegen het einde van die eeuw sloeg de sociale kwestie toe en begon de katholieke partij te schuiven. Jongere leden, de christendemocraten, wilden naar links opschuiven. Tijdens het interbellum flirtte de katholieke partij nog even met radicaal rechts, maar na de Tweede Wereldoorlog werd alles weer gladgestreken: de christendemocratie nam de leiding en de CVP belandde gezellig in het centrum.
Tegenwoordig heet de CVP Cd&v en stelt die ‘C’ van Christelijk niet veel meer voor. Ga maar een keertje kijken in een Vlaamse kerk op zondag: geen kat zit daar nog. Andere, uitheemse goden worden daarentegen alsmaar populairder, met ene ‘allah’ op kop.
Dat moet Merksemenaar Pieter De Cock ook gedacht hebben. De lijsttrekker bij de gemeenteraadsverkiezingen voor cd&v Antwerpen, laat namelijk in ‘t Arabisch vragen op hem te stemmen. Hij laat zich hiervoor bijstaan door Yaser Taouil, die ook op de lijst van de, euh, christelijke partij staat. Yaser is de zoon van Nordine Taouil, een imam die in het nieuws nogal eens aan bod komt als een groot voorbeeld, maar waarvan in het verleden al bleek dat-ie stiekem nogal radicale trekjes heeft.
Soit, salami-in-de-koem!
