Een opvallend nederige Jean-Marie Dedecker vertelt eind mei 2014 in De Morgen: “Het valt ook niet te ontkennen dat ik mezelf in de voet heb geschoten: denk maar aan Dirk Vijnck of de privédetective. Die zaak tegen De Gucht was het kantelmoment. Daar kun je een Watergatefilm over maken.” Een kortfilm dan. Met Alpha 20 in een bijrol.
Humo: “In 2009 roept Dedecker, in oorlog met zijn ex-partijgenoot Karel De Gucht, dat de families Jaspers en De Gucht bij vastgoedtransacties onder één hoedje spelen. Cowboy Dedecker stuurt zelfs een privédetective op De Gucht af om zijn beschuldigingen hard te maken. De zaak wordt, door de schending van de privacy van De Gucht, geseponeerd.”
TERZAKE
De uitzending van Terzake van vrijdag 17 april 2009 opent met spectaculair nieuws. We zijn op iets minder dan twee maanden van de Vlaamse verkiezingen. Jean-Marie Dedecker heeft een privédetective ingeschakeld en uitgestuurd op Karel De Gucht.
Er wordt intern beslist om het hele dossier te herbekijken, met nieuwe mensen. Kris ‘Alpha 20’ Daels neemt de leiding van dit onderzoek en verzamelt een aantal mensen van de fractie rondom zich. Waaronder ook mezelf. Daels is uitstekend geschikt hiervoor. We hebben het altijd goed met elkaar kunnen vinden en mijn bewondering voor de man groeit tijdens dat onderzoek alleen maar. En ik hoor van anderen dan weer dat dat gevoel wederzijds is.
Tijdens dat tweede onderzoek van alle sale & lease back-constructies die onder Paars-Groen (Verhofstadt I) en Paars (Verhofstadt II ) werden doorgevoerd, valt me onmiddellijk een eigenaardig element op. Het heeft niets met het gerechtsgebouw van Veurne te maken.
De verkoopprijs van een ander door de staat verkocht gebouw, komt in eerste instantie niet overeen met de prijs die bekend gemaakt wordt door de koper in de VS. De aangekondigde prijs daar is veel hoger dan het bedrag dat in de Belgische begroting werd ingeschreven. Dat is vreemd. Het verschil is ook groot. Is er een fout gemaakt door een van de partijen of zijn die 2 verschillende bedragen toch juist. In dat laatste geval: waar is het verschil dan naartoe?
Als ik via e-mail uitleg vraag aan de koper, repliceert deze ondanks het tijdsverschil nagenoeg onmiddellijk. Dat is opvallend. Hij wil weten of er een verband is met het gerechtsgebouw van Veurne.
Merkwaardig. Ik heb immers niets gevraagd of verteld over Veurne. De koper zit bovendien in de VS.
Mijn adrenalinepeil stijgt. De koper zal in opeenvolgende berichten aanvoeren dat het verschil tussen koop- en verkoopprijs te maken heeft met “kosten, commissielonen en interne vergoedingen of fees”.
GROOT VERSCHIL
Het verschil tussen de 2 gerapporteerde bedragen blijft in ieder geval erg hoog. En vooral het feit dat gewerkt wordt met een zogeheten “Delawarevennootschap” doet intern bij LDD toch de wenkbrauwen fronsen. Bij een dergelijke vennootschap is de privacy erg belangrijk. Zo hoeft volgens de wetgeving ter plaatse niet bekend gemaakt worden wie de (finale) eigenaar is van een dergelijke vennootschap.
De link tussen die Delaware-vennootschap en de bewuste koper is te vinden in de interne database ‘Edgar’van de Amerikaanse beurswaakhond SEC. Wat er ook van zij, een aantoonbare link met Karel De Gucht wordt niet gevonden. Dat is ook zeker. Bij Dedecker is er een zekere ontgoocheling te bespeuren.
Als ik het verhaal later vertel aan prominent voormalig liberaal politicus is hij niet verbaasd. Toch stelt hij ook duidelijk dat het niet mogelijk is om De Gucht op een foutje te betrappen. ‘Daarvoor is hij veel te slim,’ klinkt het. Dat is uiteraard binnen de werkhypothese dat De Gucht met de sale & lease back ook maar iets te maken zou hebben. Tot dan is er voor mij geen link.
INTERNE MEETING
Op woensdag 27 mei wordt een interne meeting belegd. Aanwezig zijn Daels, Dedecker, enkele andere intelligente nieuwe medewerkers van de fractie en ondergetekende.
Het is twee dagen voor D-day, het debat Dedecker/De Gucht op tv dus. Daels neemt het woord. Een van die jonge medewerkers – hij komt net van de universiteit – is wel erg verbaasd over deze sale & lease back-constructies van de Belgische overheid. Hij wijst er op dat de staat dergelijke (gerechts)gebouwen helemaal niet kan verkopen. Dedecker wijst hem onmiddellijk vriendelijk terecht en vertelt dat België nu eenmaal het ‘Sicilië van het Noorden’ is.
Dedecker ziet er die dag vermoeid uit. Zijn das is losgeknoopt. Eerder die dag vraag ik Kris ‘Alpha 20’ Daels of Jean-Marie eigenlijk wel al weet dat we geen verband tussen het gerechtsgebouw van Veurne, de familie Jaspers en Karel De Gucht gevonden hebben. ‘Ik heb het hem voorzichtig laten weten,’ vertelt hij me. Hij fluistert me ook toe dat hij niet meer zo gemotiveerd is als ongeveer een half jaar geleden. Toen stond hij letterlijk dag en nacht klaar voor Jean-Marie. De strubbelingen bij de lijstvorming in Oost-Vlaanderen dan hebben ook bij Daels sporen nagelaten. Ook een ex-Diane blijft een mens.
Daels geeft tijdens de vergadering een stand van zaken en gaat wat dieper in op de discrepantie die ik ontdekt heb. Maar we beseffen op dat moment ook allemaal dat we niets bruikbaars gevonden hebben voor het nakende interview. Dat interview wordt immers al op vrijdagmiddag opgenomen. Dedecker zal dus zonder extra munitie naar het debat tegen De Gucht moeten gaan.
De dag daarop, donderdagochtend, is Dedecker opvallend vroeg aanwezig. Het moet een uur of 8 zijn. Meestal komt hij pas rond een uur of 10 aan. Hij komt immers van het ‘verre’ Oostende.
Dedecker heeft net een vergadering achter de rug in het Vlaams Parlement. Dat gebouw ligt naast het Huis van de Parlementsleden. Woensdagavond heb ik op alle mogelijke manieren geprobeerd om meer details te krijgen.
Ik grijp de kans dus aan om hem nog even toelichting te geven bij het merkwaardige Delaware-verhaal. Maar ook daar moeten we samen besluiten dat we onvoldoende ver staan om voluit te kunnen schieten. Er blijft nog een dag voor de finale confrontatie met De Gucht over.
Humo: “Helemaal zonder gevolg blijft de interventie van Dedecker echter niet. Zijn vraag of de verkoop van zes openbare gebouwen, waaronder het gerechtshof in Veurne, voor krap 45 miljoen euro te billijken is, brengt de Bijzondere Belastinginspectie op ideeën. Bij nazicht blijkt dat de familie Jaspers voor de aankoop van de zes openbare gebouwen, met behulp van een offshoreconstructie, nagenoeg geen belasting heeft betaald. Het komt hen alsnog op een boete van 10 miljoen euro te staan. Conclusie van Jean-Marie Dedecker in de Kamer: `Ik ben de enige politicus die de fiscus 10 miljoen euro heeft opgebracht, maar die veroordeeld wordt voor vormfouten.'”
foto: cover boek Mijn jaar bij Jean-Marie Dedecker (Houtekiet)
