“Ik wens mijn moslimvrienden een inspirerende fijne Ramadan”

Marc Van Ranst zaait verdeeldheid op de sociale media.

“Ik heb geen compassie voor diegenen die doodsbedreigingen uiten en/of oproepen tot haat. Dat is de lijn in het zand”, twittert Marc Van Ranst. Even later post hij: “Ik wens mijn moslimvrienden een inspirerende fijne Ramadan. Dit is het 2e jaar dat deze periode in minder dan ideale omstandigheden plaatsvindt, en dat is extra zwaar. Laten we de voeten in het moeilijke heden houden, maar de ogen reeds richten naar een hoopvolle toekomst!”

Over aanzetten tot haat gesproken. Natuurlijk haal je dat niet rechtstreeks uit de tekst, maar Van Ranst weet heel goed dat dit olie op het vuur is en dat deze post bij velen in het verkeerde keelgat zal schieten.

Dat merk je meteen aan de reacties. Van Ranst zet mensen tegen mekaar op. Het regent positieve dankbetuigingen van lezers met namen die niet (oud-Vlaams) klinken. “Bedankt Marc Van Ranst, je bent een warm goed mens.” Doch wanneer, zeg maar, Jan en Jef aan het woord komen, klinkt er ongenoegen: “Wou da wij onze feesten tradities zoals sinterklaas, kerstmis ook vrij zouden mogendoen.” Of :”Ik gun ieder het beste, moslims, christenen, atheïsten, boeddhisten, etc. Maar met kerst werd er vooral over handhaving en drones gesproken en nu wordt alles met fluwelen handschoenen aangepakt." En :”U mag stoppen meneer Van Ranst, u gaat veel te ver.... u bent een viroloog en geen politieker alhoewel ik daar sterk begin aan begin te twijfelen waar uw prioriteit ligt .…”  En dan beperken we ons tot de 'brave' reacties.

Mensen beginnen op Facebook en Twitter tegen mekaar te schelden. En ja, je kan niet anders dan hierin een voorafname op een politieke carrière in lezen. Het zal bepaalde partijen niet ontgaan dat Van Ranst bij ‘zijn vrienden’ enorm scoort. Natuurlijk zet hij hiermee onnozelaars aan die hem straks (alweer) voor rotte vis gaan uitschelden en domweg zelfs zo ver zullen gaan om hem met de dood te bedreigen. Is dat misschien net de bedoeling?

Laten we duidelijk zijn, met de boodschap op zich is niet mis, maar de woordkeuze is wel degelijk provocerend. Van Ranst is intelligent genoeg om de methode van 'de tweede laag' te hanteren en zo een boodschap in de boodschap te injecteren. Misschien had het bijvoorbeeld beter niet over ‘vrienden’ en een ‘hoopvolle toekomst’ gehad.

Iedereen heeft het recht op een mening. Maar er is in dit land een scheiding tussen kerk en staat. Misschien zou er ook scheiding moeten komen tussen wetenschap, kerk en staat.

Na een jaar van pandemie, is het duidelijk geworden dat virologen een virus (min of meer) begrijpen, maar dat ze zich in de reacties van de mensen totaal vergissen.