Groen aan de kant geschoven: democratie werkt ook zonder hen, zelfs in Gent.
De stad van Artevelde waar de Groenen ooit triomfeerden, maar nu moeten plaatsmaken voor een nieuwe coalitie. Paars en geel hebben de meerderheid binnen. De Groenen staan plots aan de zijlijn. En dat zint oud-voorzitter Meyrem Almaci duidelijk niet, getuige haar vurige uitval op X waarin ze de afwezigheid van Groen in de Gentse coalitie als “antidemocratie” afschilderde. Maar is dat wel zo? Was het niet Almaci zélf die N-VA terechtwees toen die partij klaagde over de ‘onrechtvaardigheid’ van de veelkleurige Vivaldi-coalitie. N-VA zat fout toen. En net zoals Groen nu, zit Almaci fout vandaag.
De Vlaamse versie van het bestormen van het Capitool
We kunnen er niet omheen: politiek draait om emotie. En dat Gent groen kleurt, is een onbetwistbare waarheid. Maar Gent is - en laat diversiteit nu net de dada van Groen zijn - ook een caleidoscoop van kleuren: blauw, rood, geel en soms zelfs donkerrood of bruin. Politieke diversiteit hoort erbij, en die verdraagt Groen nu even niet, omdat het tegen hun winkel is. Dat was ook te merken aan de emotionele wake die gisteren werd gehouden, niet omdat er een tragedie plaatsvond, maar omdat Groen uit het stadsbestuur werd gegooid. De slogan “Gent is Groen” galmde door de straten.? Het deed zowaar Trumpiaans aan: de Vlaamse versie van het bestormen van het Capitool. “Stel je voor dat Vlaams belang aanhangers hetzelfde zouden doen”, lezen we op X. Ja, stel je voor…
Een Gent zonder Groen: het einde van een tijdperk?
Almaci’s tirade dat Gent zonder Groen zou ophouden te bestaan, druipt van arrogantie. Groen verzette bergen in Gent, dat moet gezegd. Filip Watteeuw zette mobiliteitsplannen op de kaart en fietsend Gent is daar een voorbeeld van. Maar om nu te doen alsof het licht uitgaat in de Arteveldestad zonder Groen in het bestuur, dat gaat net iets te ver. Voor Watteeuw en co. namen de liberalen al initiatieven die de stad vooruitstuwden. En straks, zonder Groen, gaat Gent nog steeds vooruit. Misschien niet in dezelfde richting, maar vooruitgang is er wel.
De ondergang van Groen: waar liep het fout?
En toch blijft de vraag hangen: waarom wordt Groen nu opzij geschoven? Zelfs Mathias De Clercq, de überprogressieve liberaal, is klaar om met N-VA in zee te gaan.
“Voor Groen is het verlies groot. Als zelfs de überprogressieve liberaal Mathias De Clercq, die N-VA ooit een dodelijk gif noemde, nu de gifbeker wil drinken? Dan ben je als merk besmet”, schrijft Isolde Van Den Eynde in haar opiniestuk in ‘Het laatste Nieuws’.De groenen willen nu misschien naar anderen wijzen voor hun val, maar misschien moeten ze in de spiegel kijken. Partners zijn belangrijk in de politiek, en zonder bondgenootschappen sta je alleen, hoe veel kiezers je ook achter je hebt staan. Het is pijnlijk om te zien hoe Groen in de eigen voet schiet, en blijft schieten.
Het politieke spel in Gent: een nieuwe realiteit
Het Gentse politieke landschap verschuift. N-VA maakt haar intrede in de coalitie, en dat is voor hen een symbolische overwinning. Hun drang om in Gent voet aan de grond te krijgen was groot, zo groot dat ze zelfs maatregelen steunen die ze elders verwerpen. Groen kijkt nu van de zijlijn toe, verlamd door eigen dogma’s en het onvermogen om partners aan hun zijde te houden. De realiteit is dat Gent straks wordt bestuurd door een coalitie zonder hen. En dat, beste Almaci, is hoe democratie werkt.
