Eigen volk eerst en een oorlog met antivaxxers.
Israël wordt wereldwijd beschouwd als een voorbeeld: meer dan 40 procent van de 9 miljoen inwoners van het land heeft al minstens één dosis van het Pfizer-vaccin gekregen. Het land had er geen probleem mee om meer te betalen en hoefde daarom ook niet aan te schuiven in de rij. Bovendien voert het land al jaren oorlog en beschikt het over een ideale militaire structuur om grote operaties aan te pakken. Het stelt hen tegelijk in staat om de vaccins die naar de Palestijnse Gazastrook moeten, tegen te houden. “De overdracht van vaccins naar Gaza is geen louter administratieve procedure, maar een politieke beslissing”, klinkt het.
Maar ook in eigen land komt de Israëlische overheid met een controversiële aanpak. Het lijkt erop dat ze door antivaxxers de groepsimmuniteit niet zullen halen. De overheid wil daarom ingrijpen, niet alleen door twijfelaars over de streep te trekken met beloningen, maar ook door weigeraars het leven zuur te maken.
Gevaccineerde mensen zouden binnen een paar weken weer toegang krijgen tot hotels, restaurants, winkelcentra, musea, zwembaden en sportwedstrijden. Zij zouden ook een ‘groen paspoort’ krijgen, waaraan allerlei voordelen verbonden zijn, waaronder reizen naar het buitenland. Bovendien worden er ‘vaccinatiefeestjes’ gehouden, een soort mosselsoupers op Joodse wijze.
Wie zich daarentegen niet laat vaccineren en een job als - zeg maar - leerkracht of buschauffeur heeft, zal verplicht worden om zich om de twee dagen te laten testen. De overheid noemt het een maatregel die de kinderen moet beschermen en de verantwoordelijken overtuigen. De man in de straat noemt het “een pestmaatregel".
