Marie Arena (Bergen, 17 december 1966) is een Belgische politica van de Parti Socialiste (PS). Ze wordt vandaag als Europees parlementslid genoemd in het fraudedossier rond Qatar: Qatargate. Sinds 2014 zetelt ze in het Europees Parlement.
Arena's politieke carrière begon in juli 1999 als adviseur op het kabinet van nota bene Michel Daerden (PS), toen minister van Werkgelegenheid, Vorming en Huisvesting.
In 2004 ligt Arena, dan minister-presidente van de Franse gemeenschapsregering en rijzende ster bij de Waalse socialisten, zwaar onder vuur. De gewezen kabinetschef van Hervé Hasquin (MR) brengt de zaken uit. De loopbaan van Arena is dan de facto gedaan.
Arena liet haar kabinet renoveren voor de ronde som van 310.000 euro, acht keer zoveel als de gemiddelde renovatie van de kabinetten van haar vijf collega-ministers. In die tijd zet je een hele villa neer voor dat bedrag.
Bovendien loog Arena tegen de Waalse media door te verkondigen dat “het bedrag dient om het hele gebouw op te smukken”. Niet dus. Uiteindelijk werd alleen de vierde verdieping (haar persoonlijk kabinet) aangepakt. Haar douche alleen al kostte 6.300 euro. “Geen luxe, maar puur voor mijn persoonlijke hygiëne”, verdedigt Arena zich. Ze maakt zich belachelijk.
“En ze heeft gelogen. De 310.000 euro diende niet voor de negen verdiepingen van het gebouw op het Surlet de Chokierplein in Brussel, maar alleen voor de vierde verdieping, die van haar”, luidt het in de Franstalige media, die de facturen bemachtigden.
MR-fractieleider Françoise Bertieaux: “Zoveel geld uitgeven voor een opsmukje, terwijl het binnen regent in de klasjes van veel Franstalige scholen. Niet netjes.”
Een hele week in december probeerde Marie Arena zich in allerlei bochten te wringen om te ontkomen aan de aanvallen en sneren in de Waalse pers. Onder meer met bovenstaande leugen, maar ook door in een Italiaanse furie te verklaren dat die 310.000 euro alleen maar veel lijkt. “En wat dan nog? Ik heb geen dure wagen en ik grossier niet in restauranttickets. Ik investeer in het regeringsgebouw van de Franse gemeenschap, en dat was in héél slechte staat”, zei een geprikkelde Arena, die dan nochtans een dure Chrysler Voyager ter beschikking heeft.
De ontstemde reacties van pers en politiek slaan onder meer op de uitgaven voor een luxueuze douche van 6.300 euro. “Het is geen luxedouche, het is een hele badkamer. Die douche dient overigens niet om mij te ontspannen, maar wel voor mijn persoonlijke hygiëne. Dat is soms handig als men werkdagen van 24 uur heeft”, aldus Arena. Ander punt van kritiek is de nieuwe verf op de muren. “Wel tien verschillende tinten, vooral rode”, luidt het in de pers.
De vorige minister-president Hervé Hasquin (MR) begrijpt het niet. “Het gebouw was pas twee jaar geleden geschilderd. Waarom de minister ook plots een nieuwe vergadertafel van 10.000 euro nodig had, is me evenzeer een raadsel. De vorige is nog geen jaar oud en kostte 6.000 euro. Een fantástische vergadertafel overigens. Dat vonden wij van de MR, en de PS ook...”
Arena had de opknapbeurt toevertrouwd aan Filip Roland, een binnenhuisarchitect die zichzelf als een archiscénographe omschrijft en die bekendstaat voor zijn gepeperde facturen. Dat hebben we toen gemerkt.
