“Mensen die kritisch zijn over de vaccins zullen meer bijwerkingen ervaren dan mensen die wel veel vertrouwen hebben in de coronaprikken.”
Wie bijwerkingen ondervindt na vaccinatie is – wat ze noemen – gesjareld. De 'farma' heeft zich ingedekt en kan contractueel niet verantwoordelijk worden gesteld en je verhaal gaan halen bij de overheid is een schier onmogelijke opgave. Gesteld dat je er al in slaagt om aan te tonen dat de plotselinge 'ziekte' die je ontwikkelt een direct gevolg is van een coronaprik.
Neem het voorbeeld van oorsuizen. Daarvan vind je duizenden klachten op blogsites, waar mensen paniekerig vragen of anderen het ook hebben gekregen na een prik en hoe het evolueert. De verhalen die je daar leest zijn niet geruststellend. Tinnitus, of oorsuizen, kan je niet vaststellen of meten, laat staan dat je kan bewijzen dat het een bijwerking van het vaccin is. Het stond aanvankelijk ook niet op de lijst van bijwerkingen van de vaccins, maar vorig jaar besliste het Europees Geneesmiddelenbureau (EMA) dat oorsuizen en duizelingen wel in de lijst moesten worden opgenomen. Ze benadrukten tegelijk dat de voordelen van het vaccin groter zijn dan de nadelen. Een redenering die je bij iemand die gek wordt van gepiep in zijn hoofd, niet verkocht krijgt.
Als slachtoffer van de bijwerking van het vaccin, zal je nog meer als een fantast worden weggezet na de conclusies van een onderzoek van het Beth Israel Deaconess Medical Center (BIDMC) in Boston. Onderzoekers concluderen in een meta-analyse van 12 eerdere studies dat tot 64 procent van de bijwerkingen van het vaccin kunnen worden toegeschreven een inbeelding: het nocebo-effect.
Het nocebo-effect is nauw verwant is aan het bekende placebo-effect. Het komt erop neer dat mensen negatieve bijwerkingen ervaren van een behandeling, omdat ze verwachten dat die er zullen zijn. “Mensen die kritisch zijn over de vaccins zullen daardoor meer bijwerkingen ervaren dan mensen die wel veel vertrouwen hebben in de coronaprikken”, klinkt het.
En wat als je de vraag omdraait?
