De Wever morgen nog maar eens naar de koning zonder akkoord.
Genadeloos tikt de klok. De nieuwe - oude - burgemeester van Antwerpen moet morgen als formateur koning Filip, gaan uitleggen dat het land onbestuurbaar is. Zijn befaamde ‘onwrikbare’ budgettaire kader oogt indrukwekkend op papier, maar in de praktijk is het een kruiswoordraadsel zonder oplossing
Een snelstart die traag sputtert
De onderhandelingen begonnen ooit ambitieus, maar zijn inmiddels - een half jaar later - traag, stroperig en zonder resultaat. Woensdag zat men aan tafel voor vier uur zorgbeleid – niet bepaald een marathon – waarna de vergadering al om 14 uur werd afgeblazen. Vandaag staat migratie op de agenda, een onderwerp dat doorgaans garant staat voor verhitte discussies en weinig vooruitgang.
“We hadden verwacht dat hij vaart zou maken,” klinkt het gelaten bij een onderhandelaar. “We moesten die dagen vrijhouden, dus ja, dan hoop je toch dat er iets gebeurt. Maar kijk…”
De Wever laat de motor warmdraaien, maar rijden doet hij niet
De Wever stond er nochtans om bekend met zijn ‘Methode-De Wever’: eerst de grote budgettaire lijnen vastleggen en pas daarna in de diepte onderhandelen. Een strakke aanpak, maar met amper resultaten. Op vraag van Vooruit, CD&V en Les Engagés probeerde hij begin december een nieuwe koers te varen. Weg van de tabellen, richting inhoud. Maar zelfs dat blijkt geen garantie op vooruitgang.
De Wever zou te hard vasthouden aan zijn strakke besparingsagenda: 20 miljard euro besparen én 3 miljard investeren in nieuw beleid. Dat klinkt als een stevige cocktail, maar de onderhandelaars verkiezen eerder de alcoholvrije. “Zonder pitstops en ultimata,” klinkt het voorzichtig bij een van de betrokkenen, maar zelfs dat optimisme voelt als een druppel op een hete plaat.
Stokken in de wielen: Antwerpen en de eeuwige knelpunten
De Wever heeft ondertussen de Antwerpse sjerp alweer om de schouders. Hij ventileert met zichtbaar genoegen over het bestuursakkoord van de koekenstad. De federale formatie lijkt daarmee op het tweede plan te staan. Tel daarbij de klassieke knelpunten zoals veiligheid, migratie en fiscaliteit, en je hebt berg na berg te beklimmen.
“De enige manier om echt een doorbraak te forceren, is door compromissen te sluiten,” zegt een betrokkene. “Maar dat vraagt samenwerking en bereidheid om water bij de wijn te doen. En laat dat nu net iets zijn waar De Wever niet om bekend staat.”
Deadline op deadline, maar geen sigaar
De formateur lijkt alles in te zetten op een laatste make-or-break-moment vlak voor zijn deadline bij de koning. Dat mag dan wel klinken als een heroïsch plan, het optimisme van de eerste onderhandelingsdagenis slechts nog een vage herinnering. Zelfs de ambitie om vóór Nieuwjaar een regering op de been te brengen, heeft De Wever al laten varen.
“Op 2 januari, als de eed wordt afgelegd, zal ik burgemeester van Antwerpen zijn,” liet hij met een voldane grijns weten bij de presentatie van zijn Antwerpse bestuursakkoord. Een duidelijk signaal dat de federale formatie voorlopig niet bovenaan zijn prioriteitenlijst staat.
Hoe lang kan dit nog duren?
De Arizona-coalitie slaagt er niet in om de gevraagde vaart te maken, en elke nieuwe poging voelt aan als een herhaling. Als er niets verandert, kan België straks trots zeggen dat het wederom op weg is naar een formatierecord. Zeg niet dat je het niet zag aankomen.
(Foto: Didier Lebrun / Photonews)
