Het was me weer een redactievergadering vandaag. De junior redacteur die de televisieprogramma’s volgt (ondergetekende dus), kreeg een nieuwe opdracht.
“Maak jij eens een stukje over die Geuze”, stelde de hoofdredacteur. Het was niet echt een vraag, maar eerder een opdracht.
“Geuze?” vroeg ik. “Je bedoelt dat bier?”
Neen, dat was niet echt de bedoeling. Toch zou ik dat stuk graag geschreven hebben. Weinig lezers weten immers dat die geuze de lievelingsdrank was van Albert I die volgens de verouderde geschiedenisboeken van een rots getuimeld zou zijn. Aangezien Albert een erg bedreven rotsbeklimmer was, is die hypothese natuurlijk niet echt plausibel. Hij beklom die rotsen immers nuchter. De geuze kwam als beloning, achteraf.
“Neen, maak eens een stukje over die Nederlandse Geuze die samen met de zoon van Gert Verhulst een nieuw programma presenteert”, stelde de hoofdredacteur. Hij klonk een beetje geïrriteerd omdat ik een mooie vrouw verwarde met een goed bier.
Waar begin je dan als Vlaamse junior redacteur? Je zou naar het internet kunnen gaan en een stukje bij elkaar googelen of goochelen, maar hier bij P-Magazine houden we meer van de ouderwetse journalistiek. Gelukkig had Geuze al een autobiografie geschreven. Ze was toen 22 jaar. Faut le faire.
“Mijn plan was om journalistiek te gaan studeren. Alleen dat liep een beetje anders”, poneert Geuze in haar autobiografie. Dat is een begin natuurlijk.
Geuze verder in haar autobiografie: “Ik vond het schrijven van een boek een stuk moeilijker dan ik had verwacht.” Dat is een opmerking die we wel vaker gehoord hebben. Hoe moeilijk kan dat zijn, een boek schrijven? Wel dat valt dik tegen.
Geuze nog: “Ik ben er enorm trots op, en het is misschien een van de weinige dingen die ik heb gedaan waar ik zelf zo trots op ben.” Dat is ook een van die punten die vaak terugkomen. Geuze: “Misschien heb ik de dag dat dit boek in de winkels ligt wel spijt van de dingen die erin staan of op welke manier ik ze heb opgeschreven, maar dat is dan maar wat het is.” Dat is in elk geval een goede benadering.
We hebben het hier eigenlijk nog niet gehad over de voornaam van Geuze. Voor een stukje over een persoon is dat wel merkwaardig. Er is ook een verklaring. Haar voornaam is Monica. Er is ook een reden voor waarom we die voornaam niet onmiddellijk vermeld hebben. Geuze in haar eigen boek: “Ik hoor de naam Monica iets te vaak terug tijdens 0906 reclames waarbij een zwoele stem je vraagt je postcode plus AAN te sms’en voor geile parkeerseks bij jou in de buurt.” Van dat fenomeen hebben we hier in het preutse Vlaanderen gelukkig geen last.
Geuze nog: “Ik vind mezelf en mijn leven helemaal niet interessant genoeg om op internet te gooien, maar toch merk ik dat het werkt.” Ze heeft wel een werkpuntje: “Ik zit namelijk ook zo in elkaar, dat als het succes voor mij niet snel genoeg zichtbaar is, ik ermee stop.” Vergeet wel niet dat ze die autobiografie geschreven heeft toen ze amper 22 was. Ondertussen is ze ouder en wijzer geworden.
Gelukkig laat Geuze in haar autobiografie ook andere personen aan het woord. Een echte autobiografie is het dus niet. Is dat erg? Als het maar verkoopt zeker. Ene Kaj Gorgels over Geuze: “Dat je ondanks dat je eruitziet als een opgepoetste voetbalvrouw die getrouwd is met haar creditcard, enorm veel humor hebt en wat mij betreft zo vrachtwagenchauffeur had kunnen zijn of thuishoort in een bouwkeet waar iedereen boert, scheten laat en ‘kut’ roept! Ofwel, je hebt overal schijt aan, terwijl je dat op het eerste gezicht niet zou denken.”
Geuze publiceerde in mei 2017 een eigen boek, My way, waarin ze vertelt over haar leven als vlogger.
