We kunnen ons maar beter voorbereiden op slecht nieuws, als dat nog kan.
Wie met zijn pijl het doel wil treffen, mikt hoger, want de pijl daalt in zijn vlucht. Een zeer beperkte groep experten houden het land in een wurggreep. Let wel, als straks de beslissingen zijn genomen, horen we hoe ze zich unisono verweren met het antwoord dat niet zij het zijn die de beslissingen nemen, maar de politiek. Het heeft iets weg van de Pontius Pilatus-methode: de handen wassen in onschuld.
“Als een harde lockdown onvermijdelijk is, dan is dat zo. Maar wij waarschuwen voor de impact op de economie en het sociale en mentale welzijn”, schrijft ‘Het Nieuwsblad’ en meldt erbij dat die uitspraak komt van “een bron binnen de Vlaamse regering”.
Het gaat snel, vanavond is er een vervroegd kernkabinet, het Overlegcomité is wellicht al morgenvroeg. De verwachting is dat er harde maatregelen zullen komen. "Alles ligt weer op tafel", zegt politiek journalist Bart Verhulst. "De sluiting van de niet-essentiële winkels, de contactberoepen, een afkoelingsweek voor de paasvakantie en eventueel een vroegere avondklok of alleen essentiële verplaatsingen. Eén bron zei me daarnet: als we morgen bijeenkomen, zal het niet zijn om lichte maatregelen te nemen."
Dat betekent dat niet plan B op tafel ligt, maar plan C, oftewel wat heet de “methode van de korte pijn”. Al klinkt dat wel heel erg cynisch. Na een jaar van verwarring en halfslachtigheid, kan je bezwaarlijk van een korte pijn spreken. De vraag is hoeveel mensen de korte pijn zullen overleven. Een nieuwe harde lockdown zou voor velen wel eens de fatale laatste druppel kunnen betekenen. De reserves zijn op, de mentale rek verduurd. Doch, vanuit de virologische toren is het groot gelijk schijnbaar belangrijker dan de verpletterende werkelijkheid der miserie.
