De partij van Bart De Wever wil sleutelen aan de democratie.
De Vlaams-nationalisten willen de manier waarop we het Vlaams Parlement verkiezen volledig hertekenen. In mei krijgen de N-VA-leden voor de vierde keer sinds het ontstaan van de partij de mogelijkheid om zich uit te spreken over het partijprogramma.
Een van de meest in het oog springende suggesties is een hervorming van het Vlaams Parlement. Het aantal Vlaams Parlementsleden moet naar beneden, van 124 naar 100. N-VA gaat bij die hervorming uit van het confederalisme, waarbij de Kamer wordt samengesteld met volksvertegenwoordigers afkomstig uit de parlementen van de deelstaten. Van die 100 te verkiezen zitjes zouden er 70 rechtsreeks uit kleinere lokale kieskringen komen van ongeveer een 85.000 mensen per kieskring. Wie daar verkozen wordt mag dan voor dat “arrondissement” in het parlement gaan zetelen. De andere dertig zetels komen uit de nationale kieskringen. Iemand die in Brugge woont, kan en mag – zeg maar – op Bart De Wever stemmen. Elke Vlaming krijgt dus twee stemmen: één voor een lokale politicus en één voor een grote naam.
Nog een opmerkelijk nieuw voorstel is die van het inkrimpen van een regering in lopende zaken. N-VA wil het land behoeden voor een nieuwe eindeloze formatievorming. Alleen de premier en vicepremiers zouden in een regering van lopende zaken nog mogen aanblijven. Als er na drie maanden nog geen meerderheid is, zouden de federale bevoegdheden tijdelijk uitgeoefend worden door de deelstaatregeringen.
Opmerkelijk is het idee van het ‘volksberoep’, waarmee het parlement uitspraken van het Grondwettelijk Hof naast zich zou kunnen neerleggen. N-VA vindt dat er teveel activistische rechters zijn, die zelf het beleid willen bepalen. Om die gouvernement des juges een halt toe te roepen willen de Vlaams-nationalisten een volksberoep in het leven roepen. Het parlement kan dan met een tweederdemeerderheid een uitspraak van het Grondwettelijk Hof naast zich neerleggen.
Het zijn maar enkele van de honderd ideeën waarmee N-VA naar haar congres trekt. De houders van een partijkaart krijgen honderd voorstellen toegestuurd die ze vrij mogen amenderen. De congrescommissie bundelt en adviseert. Alles wat aan confederalisme raakt, mag echter niet worden geamendeerd. Het is pas na de stemming halverwege mei dat het officiële partijstandpunt vorm krijgt.
