Laten we hopen dat de huidige burgemeester van Middelkerke eindelijk stopt met twijfelen en kieslijsten indient voor de Vlaamse en federale parlementsverkiezingen van 2024. Het zou Dedecker toelaten om echt wraak te nemen op de partij die hem tot in het diepst van zijn ziel gekwetst heeft en waarbij de machthebbers van die partij, in tegenstelling tot De Wever, hiervoor geen excuses hebben aangeboden.
De 'liberalen' hebben Dedecker niet eens nodig om zichzelf in de vernieling te rijden. Dat de Open Vld nog steeds een krabbenmand is, blijkt immers uit het merkwaardige interview van de clan-De Gucht bij bevriend medium DPG.
Vader en zoon De Gucht konden zelfs niet nalaten om nog eens flink na te trappen naar voormalig voorzitter Lachaert. De Gucht sr. nam bovendien nog eens een loopje met de waarheid toen hij naar zijn periode als voorzitter van de pseudo-liberalen verwees.
Jean-Jacques in een eerste beweging naar dat forse natrappen: “Als de peilingen slecht zijn en je moeite hebt om je verhaal aan de buitenwereld te vertellen, is het goed dat je je afvraagt of je wel de juiste man voor de job bent. Daar heb ik respect voor. Maar of je dat ontslag moet aankondigen in een WhatsApp-berichtje, zonder dat er een plan klaarligt voor wat er ná jou moet gebeuren: daar heb ik mijn twijfels bij, en dat is heel zacht uitgedrukt. Ik kan alleen maar hopen dat iedereen het eens raakt over de kern van de zaak: dat we naar de verkiezingen moeten trekken met één gemeenschappelijk doel.” Dat die kiesdrempel gehaald wordt dus. Het zal volgens De Gucht jr wel niet eenvoudig zijn om de rangen te sluiten, “maar ik denk wel dat de sense of urgency er is.” Duidelijk niet anders zouden de rangen wel gesloten zijn.
De Gucht sr. vult bij DPG aan: “Ik ben zelf voorzitter geweest van onze partij toen we de premier leverden (tussen 1999 en 2004, ten tijde van de regeringen-Verhofstadt, red.): als het gaat over de situatie waarin Egbert Lachaert zich bevond, ben ik dus een ervaringsdeskundige. Ik heb indertijd eigenhandig campagnes opgezet die Guy Verhofstadt profileerden als de leidende figuur van de partij, goed wetende dat ik als voorzitter enigszins in de schaduw zou belanden. Verhofstadt en ik hebben daar inhoudelijke discussies over gehad, maar uiteindelijk is het twee keer perfect gelukt. Het idee dat de premier naar voren treedt als de leider van een campagne, is dus helemaal niet zo nieuw. Vorig jaar in september was Lachaert trouwens nog een voorstander van die aanpak, maar in de praktijk lag het blijkbaar toch moeilijk. Een jaar voor de verkiezingen vertrekken als voorzitter: dat doe je niet, vind ik.”
foto: screenshot IES Brussels
