Vlaamse overheid is niet langer de gulle Sint, maar de strenge Piet.
Tijdens de corona-pandemie ontpopte de Vlaamse Overheid zich als de gulle Sinterklaas. De Vlaamse regering riep verschillende steunmechanismen in het leven. Zo konden bedrijven die verplicht moesten sluiten, rekenen op een corona-hinderpremie. Later kwam er een compensatiepremie voor ondernemingen die meer dan 60 procent verlies leden. Wie een beperkte omzet bij de heropstart had, kon rekenen op een corona-ondersteuningspremie. Al die steunmaatregelen waren samen goed voor 2,52 miljard euro steun, uitgekeerd aan 192.000 ondernemingen. Je moet geen economie gestudeerd hebben om te beseffen dat iemand dat ooit zou/zal moeten betalen. Of terugbetalen. Want het virus was – na een bezoek van ruim twee jaar – nog niet eens terug naar China of Vlaanderen ging optreden tegen onterecht uitbetaalde steun. In 2022 waren er 163 rechtszaken met betrekking tot de coronapremies. In het voorjaar van 2023 werden een 50-tal nieuwe rechtszaken aangespannen. Momenteel zijn er nog een kleine 200 rechtszaken lopende.
Woensdagmorgen viel de Centrale Dienst voor Bestrijding van Corruptie (CDBC), een onderdeel van de federale politie, binnen in de kantoren en in de privéwoning van ‘horecapaus’ Wim Van der Borght. De man werd gearresteerd en in een uitgebreid verhoor aan de tand gevoeld voor “valsheid in geschriften, het gebruik van valse stukken, subsidiefraude, misbruik van vertrouwen en faillissementsmisdrijven.”
Van Der Borght klom tijdens corona meermaals op de barricades voor de horeca die zwaar werd getroffen tijdens de verschillende lockdowns. Hij verweet de overheid een gebrek aan beleid. Naar eigen zeggen leed hij in één jaar tijd een omzet verlies van dertien miljoen euro. Van der Borght was één van de drie Antwerpse ondernemers die de Belgische staat dagvaarden wegens de verplichte sluiting van de horeca. Samen stapten ze naar de Raad van State en de rechtbank van eerste aanleg om die beslissing te schorsen. “Het is een inbreuk op de vrijheid van ondernemen en een schending van het gelijkheidsbeginsel”, klonk het toen.
Ook als organisator van festivals zoals 'We can Dance' in Zeebrugge en 'Fire is Gold' in Antwerpen deelde hij in de klappen van de pandemie. De Vlaamse overheid stond Wim Van der Borght – onder andere – voor twee festivals leningen toe. Ging het festival op de valreep niet door wegens een nieuwe lockdown, dan hoefde de organisator die lening niet terug te betalen. Vond het festival wel plaats, dan moest de organisator de Vlaamse subsidies met 2 procent rente terugstorten. En daar is nu discussie over. Moeten die leningen terugbetaald worden of niet? Er zijn daarover al enkele burgerlijke processen gevoerd. Doch de Vlaamse overheid heeft het sinterklaaskleed over de haag gegooi en zwaait nu als zwarte Piet met de roe: er een strafklacht ingediend bij het Antwerpse parket.
Volgens advocaat Luyckx - die Van der Borgt vertegenwoordigt - gaat de discussie over 3 dossiers. We citeren HLN: “Voor 2 van de 3 dossiers is er al voor de rechtbank een beslissing in het voordeel van Wim Van der Borght uitgesproken. De resterende betwistingen zouden volgens de advocaat slechts over enkele tienduizenden euro’s gaan. De cijfers van de Vlaamse overheid gaven in september 2021 aan dat Wim Van der Borght alleen al voor festival Fire is Gold meer dan een half miljoen euro moest terugbetalen. De nv Laundry Day waarmee Wim Van der Borght vroeger festivals organiseerde, legde in juni 2022 de boeken neer.”
Wordt ongetwijfeld vervolgd.
