Op 16 maart 2021 plaatst Kris Caeckaert een bericht.
30 jaar...
Het voelt alsof het gisteren was.
Toch is dit een zeer trieste verjaardag.
Je zaak verjaart.
De boeken gaan toe.
De dader is nooit gevonden.
De vele vragen blijven onbeantwoord.
De mooie herinneringen die kunnen ze ons niet afnemen.
Op de liefde voor jou staat geen einddatum
Kris x
Het bericht is voor haar familielid Ingrid, op 16 maart 1991 overleden. Vermoord. Ingrid werd op 7 mei 1964 geboren. De mooie jonge vrouw werd dus amper 26.
Rond 12.45 uur die dag vertrekt ze bij de bakker. Iets voor 13 uur neemt ze de lift naar de zevende verdieping van residentie Neptunus. KW: “Wanneer de liftdeuren daar open gaan, gebeurt het ondenkbare. In de gang wordt Ingrid aangevallen door een man die meteen snoeihard uithaalt met een mes. De jonge vrouw verweert zich hevig – dat bewijzen de afweerwonden op handen en armen later – maar is kansloos. Ze probeert nog te vluchten via de trap maar wordt ter plekke koelbloedig afgemaakt met maar liefst 62 messteken. Ingrid Caeckaert sterft in de trappenhal, tussen verdieping zes en zeven.”
"Zoiets doe je maar als je woest bent", zegt de Brugse procureur Jean-Marie Berkvens. "We zijn dan ook meteen van een passionele moord uitgegaan, temeer omdat er niets gestolen werd in de woning.”
Speurders beginnen te graven. De jonge vrouw werd op 14 december 1989 op de spoedafdeling van het ziekenhuis binnengebracht met een bizarre steekwonde in de dij. “Ik ben per ongeluk op mijn koksmessen gaan zitten in de auto na een kookles aan hotelschool Spermalie”, gaf ze toen als uitleg. Haar moeder: “Net op het moment dat het haar zakelijk en persoonlijk voor de wind ging na een wat moeilijke periode, werd zij afgeslacht.”
De politie krijgt al in de weken na de moord zelfs post van de vermoedelijke dader. De brief, in hoofdletters en in het Frans opgesteld, is gericht aan commissaris Bob Seynhaeve. “Ik heb Ingrid vermoord. Uit liefde, pour la passion. Ik heb haar zeer goed gekend”, schrijft de briefschrijver. De politie laat het speeksel analyseren op DNA, maar vindt geen match.
Onderzoeksrechter Christine Pottiez: “Ik ben met dat dossier begonnen en ik ben ermee geëindigd. Geloof me: dat is zeer frustrerend. Vooral omdat we DNA van de dader hebben, maar er nooit in geslaagd zijn een match te vinden."
Auteur Piet Baete beweert dat hij de dader kan ontmaskeren op basis van ‘rode vlaggen’ in verklaringen. “Ter illustratie van de indicatoren of rode vlaggen zal ik voorbeelden aanhalen uit bestaande zaken. De belangrijkste is de moord op Ingrid Caeckaert, een zaak die zich perfect leent voor analyse, omdat een aantal betrokkenen veel verklaringen hebben afgelegd in de media.”
Baete in zijn boek: “Samen zullen we de puzzel proberen te leggen en het verhaal achter de moord op Ingrid Caeckaert pogen te reconstrueren. Dit vul ik aan met voorbeelden uit andere zaken die je allicht vertrouwd zullen zijn. Verdwijningen (Madeleine McCann, Elke Wevers), maar ook moorden (de Marollenmoord, de parachutemoord) en cold cases (Veerle Scheerlinck, Joke Van Steen).” Voor de parachutemoord is Baete duidelijk: ze heeft het gedaan.
Baete beweert dat hij niemand van moord beschuldigt. “Wel detecteer ik misleiding in verklaringen en zal ik steevast de vraag opwerpen waarom men misleidend is. De feiten en analyses laat ik zo veel mogelijk voor zich spreken.”
Eerder verklaarde Baete in Dag Allemaal: “We kunnen niet anders dan concluderen dat de ouders van Maddie weten wat er met hun dochter is gebeurd. Vermoedelijk heeft een accident (sic) geleid tot een cover-up.”
