Twee plus twee is vijf.
Statistieken zijn vatbaar voor interpretatie. Je kan het ook manipulatie noemen. Ons land is obsessief met cijfers. We tellen alles en iedereen om vervolgens tot een dramatische voorspelling te kunnen komen. Toch durven we onderweg wel eens een kleine aanpassing maken. In het begin van de epidemie, bijvoorbeeld, kregen we dagcijfers. Dat werden onderweg ‘weekcijfers’ die toch net iets dramatischer klinken en meer overtuigingskracht bezitten.
Nu we gaan vaccineren, gaan we weer tellen en weer is België een buitenbeentje. In tegenstelling tot de rest van de wereld berekent België de vaccinatiegraad op de volwassenen van het land en niet op de volledige bevolking. Een onschuldige keuze, ware het niet dat het een vertekend beeld geeft met de ons omringende landen. Onze manier van tellen levert nu eenmaal een beter rapport op. Als België op deze manier op een gegeven moment uiteindelijk pakweg 60 procent gevaccineerden zou rapporteren, zou dat volgens de telmethode die de andere landen gebruiken, nog geen 45 procent zijn.
Sciensano zegt dat ze het relatieve aandeel gevaccineerden enkel op de meerderjarigen berekenen omdat ook enkel die groep momenteel in aanmerking komt voor vaccinatie. Jongeren onder de 16 jaar krijgen uit veiligheidsoverwegingen voorlopig sowieso niet het Pfizer-vaccin, en jongeren onder de 18 niet dat van Moderna.
Waarom het makkelijk maken, als het ook moeilijk kan?
