Volgens een senior juridisch analist van CNN was de veroordeling van Trump niets minder dan een politieke afrekening. Laten we eens kijken naar de opmerkelijke punten die hij aanhaalt:
De rechter schonk geld aan een politieke campagne, wat in strijd is met de regels die New Yorkse rechters verbieden politieke donaties te doen. En raad eens? Het geld ging naar een pro-Biden, anti-Trump operatie. Lekker objectief, toch?
Alvin Bragg, de aanklager, pochte tijdens zijn campagne in een overwegend democratische regio: "Het is een feit dat ik Trump meer dan 100 keer heb aangeklaagd." Klinkt als iemand met een persoonlijke vendetta.
De aanklachten tegen Trump tarten de grenzen van de wet en het recht, zegt de analist. Het lijkt erop dat ze elk mogelijk middel hebben gebruikt om hem te pakken.
De aanklachten zijn vaag en bijna geheel ongekend. Geen enkele staatsaanklager, in New York of waar dan ook, heeft ooit federale verkiezingswetten als een directe of voorwaardelijke staatsovertreding aangeklaagd. Inderdaad, dit is een primeur.
Verjaarde misdrijven werden nieuw leven ingeblazen door te beweren dat het vervalsen van bedrijfsgegevens gebeurde met de 'bedoeling om een ander misdrijf te plegen'. Klinkt als een spannende aflevering van CSI, maar dan in de rechtszaal.
De aanklager weigerde te specificeren wat die onwettige middelen precies waren, en de rechter dwong hen niet om duidelijkheid te geven tot vlak voor de slotpleidooien. Daar gaat de grondwettelijke plicht om de beklaagde vooraf op de hoogte te stellen van de beschuldigingen.
Deze aanklachten zijn niet alleen ongebruikelijk, maar op maat gemaakt voor Trump. Het lijkt wel alsof ze speciaal voor hem zijn bedacht en voor niemand anders.
De werknemers van de Manhattan DA noemen dit de "Zombie Case" vanwege de verschillende juridische gebreken, inclusief het bizarre aanklagingsmechanisme. Maar eigenlijk is het beter te omschrijven als de Frankenstein Case, in elkaar gezet met slecht passende onderdelen tot een lelijk, ongemakkelijk, maar min of meer functionerend apparaat dat uiteindelijk misschien zijn maker wel eens kan vernietigen.
Hier in België hebben we dan weer een premier die zwijggeld gaf aan een crimineel, om geheim te houden dat-ie een seksuele relatie had met een bekende Vlaming. Maar dat wordt, in tegenstelling tot de Trump-zaak, niet breed uitgesmeerd in de media. Integendeel: Alexander De Croo neemt zijn telefoon, belt naar de grote baas van Vlaanderens grootste media en zegt: “Geen woord hierover.”
