NASA kondigde opnieuw een belangrijke vertraging aan voor het Artemis-programma.
NASA mikt nu op september 2025 voor Artemis II, de eerste bemande Artemis-missie rond de maan, en september 2026 op Artemis III, die gepland is om de eerste astronauten in de buurt van de zuidpool van de maan te laten landen. De vertraging is zeer gênant voor NASA.
Het Artemisprogramma is een door NASA opgestart internationaal ruimtevaartprogramma om (opnieuw) astronauten, onder wie tevens de eerste vrouw, op de Maan te laten landen. Het Artemisprogramma wordt behalve als een maanprogramma, ook gezien als voorbereiding op bemande ruimtevaart naar Mars.
Artemis II staat nu dus gepland voor september 2025 (aanvankelijk 2023!) en zal een bemande testvlucht met een soortgelijk traject als Artemis I zijn. Rond dezelfde tijd moet ook een prototype van Starship HLS een onbemande maanlanding uitvoeren. Aan boord zullen drie Amerikanen en een Canadees zijn.
Mensen op de maan zetten is dus moeilijker dan gedacht. Er zijn immers problemen ontdekt met de batterijen van de door Lockheed Martin gebouwde Orion-bemanningscapsule, aldus twee bronnen. De batterijen moeten worden vervangen.
In de missie Artemis-3 zouden de ruimtevaarders met behulp van het Starship-landingsysteem van NASA-aannemer SpaceX op de maan landen. Het kost het bedrijf van miljardair Elon Musk echter langer dan verwacht om bepaalde ‘mijlpalen’ te bereiken. In de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw was dat - ondanks primitieve technologie - ogenschijnlijk een stuk makkelijker.
Volgens de gangbare theorie was Apollo 11 de missie van het Apolloprogramma die de eerste mensen in 1969 op de Maan zette. Klopt dat wel?
Het is correct dat het budget toen groter was (in USD van vandaag) dan nu. Tegenargument is dat de technologie in 1969 amper iets voorstelde. Zelfs een broodrooster heeft vandaag bij wijze van spreken meer rekenkracht dan de beste computer toen.
Volgens sommige sceptici heeft NASA in het verleden dus nooit mensen op de maan gezet. Een interessant element hierbij zijn de beelden waarbij een Apollo-bemanningslid zogenaamd 'live' beelden opneemt. De astronaut beweert dat ze 130.000 mijl van de aarde verwijderd zijn en toch ontdekken we al snel dat de camera aan de andere kant van de cabine is geplaatst, met de ramen verduisterd, en de aarde filmt door het ronde raam aan de overkant. Waarom zouden ze dit doen als ze de aarde zo goed mogelijk in beeld willen brengen? Het antwoord is simpel: om het publiek te laten denken dat ruimtetuig ver weg is, terwijl het tuig nog steeds in een baan om de aarde is. Dat is wel technisch mogelijk. Hoe weten we dit? Omdat vlak voordat de camera wordt uitgezet, de ramen worden geopend om blauwe lucht te onthullen!
Foto: NASA
