Vandaag twee vragen gekregen over het interview met Meghan en Harry. De volgorde is belangrijk: eerst Meghan en dan Harry. Ik heb twee keer naar eerlijkheid gezegd dat het interview me niet boeit en dat ik niet ga kijken en dat ik dus geen mening heb over die gebeurtenissen. Bovendien ken ik de Britse royals onvoldoende om een gefundeerde uitspraak te kunnen doen. Het is niet omdat je de Belgische royals volgt, dat je ook kennis hebt over de Nederlandse, Spaanse of Britse royals.
Andere royaltywachers zoals de sympathieke en competente Jo De Poorter hebben al hun visie gegeven en zullen dat de komende dagen ook wel doen.
Hoe de vork precies in de steel zit, kunnen journalisten en royaltywatchers eigenlijk niet beoordelen. Uit ervaring weet ik dat het erg moeilijk is om goede en betrouwbare informatie te krijgen over het koningshuis. Dat is in België zo en in het buitenland zeker zo. Wat weten wij over de Britse royals? Wat is daar precies gebeurd? Wat het tweetal vertelt is hun versie. Om een correcte mening te vormen heb je ook de antwoorden van The Firm (Elizabeth & Co dus) nodig.
Je kan natuurlijk discussiëren over perceptie. Dat gaat dan niet over de kern van de zaak, maar over hoe het interview door de publieke opinie daar en bij ons gezien zal worden. Dat is niet zo interessant. Uit ervaring weet ik dat je de voorstanders van de monarchie niet zal overtuigen met belastende informatie over royals en dat de tegenstanders er een bijkomend element in zullen zien om hun afkeer bevestigd te zien.
Uiteindelijk draait alles om geld. Dat is bij de Belgische royals zo en dat is zo in het Verenigd Koninkrijk. Meghan heeft een mooie deal onderhandeld met Oprah. Het interview werd voor heel veel duiten verkocht aan de VRT door het productiehuis van de puissant rijke Oprah. De kijkers zullen zich kunnen verlekkeren aan de antwoorden van beiden. Uiteindelijk is het allemaal toneel. Duur toneel, dat wel, maar toneel.
