“Wie zich niet laat vaccineren, maakt vrijwillig een keuze om anderen in gevaar te brengen."
“De mondmaskers gaan weg”, de meest gehoorde zin gisteravond op terrasjes en afterwork-party’s. Menig Vlaming waagde zich aan een vreugdedansje om ‘het oude normaal’ te vieren. Maar wat vieren we? Dat onze maatschappij is opgesplitst in vrije mensen en zij die door de premier van het land “niet meer aanvaard worden”? Let wel, stellen de vaccinatie niet in vraag, maar mogen we ons wel vragen stellen rond het gemak waarmee een maatschappij accepteert dat het met behulp van pasjes wordt opgesplitst?
“Een pasje voor de horeca? Nooit”, woorden van Frank Vandenbroucke voor de VRT camera’s na een Overlegcomité begin mei. Hij was toen – net als nu – de strengste der beleidsmakers. Gisteren nam Alexander De Croo de rol van strenge minister op zich: “We kunnen als samenleving niet aanvaarden dat er mensen zijn die anderen vrijwillig ziek maken”, zei hij. “Deze epidemie is er vandaag één aan het worden van niet-gevaccineerden”.
Maar is dat écht zo. Cijfers over de vaccinatiegraad krijgen we, cijfers over het aantal gevaccineerden en niet-gevaccineerden die in onze hospitalen liggen niet. Laat staan de link tussen beiden. Mogen we de uitspraak van De Croo in ons Pinokkio-lijstje classeren?
Nu goed, de mondmaskers verdwijnen in Vlaanderen, maar wie tussen de lijnen leest, ziet dat de mogelijkheid tot uitbreiding van de coronapas daaraan gekoppeld is én de verplichte ventilatie ( een toegeving aan Vandenbroucke). Want ach ja, allen willen ze scoren: De Croo, Jambon, Vanquickenborne en Vandebroucke, de koene ridders van het vrije Vlaanderen. We zijn benieuwd waar de uitbreiding van de coronapas ons gaat brengen. Zullen we uiteindelijk het Italiaans voorbeeld volgen, waar je alleen nog kan gaan werken met een pas? Het is een vreemde redenering van een premier om te beweren dat de vaccinatie niet verplicht is, doch als het niet doet je “vrijwillig anderen ziek maakt”.
