Afgelopen zomer overleed Bert Murrath, de bezieler van de rechtse en satirische mailkrant 't Scheldt'. Gedurende maanden gebeurde er niets meer op de website, maar sinds 23 december werd deze terug gelanceerd. De nieuwe eigenaars van 't Scheldt' verkiezen anoniem te blijven en lappen daarbij alle rechtsregels aan hun laars, maar wie zijn deze mensen?
Een kleine flashback naar 30 juni 2018: op die dag overlijdt Bert Murrath. Officieel aan de gevolgen van longkanker, maar er is toch voldoende twijfel over de oorzaak van zijn dood om een gerechtelijk onderzoek op te starten. Slechts luttele weken voor zijn overlijden - sommigen spreken zelfs over dagen - heeft Murrath zijn geesteskind, het satirische blad 't Scheldt, van de hand gedaan. Aan wie het is verkocht, daar heeft iedereen het raden naar. Op de wikipediapagina van het blad wordt er gesproken over een consortium dat het archief verder wil bewaren en beheren voor het nageslacht.
Tot dan lijkt er weinig aan de hand. Maar op 23 december lanceert dat consortium 't Scheldt opnieuw. Wat blijkt? Op de nieuw aangemaakte 'personen'-pagina staan naast satirisch bedoelde stukjes over bekende personen ook een aantal namen die schijnbaar niet in het rijtje thuishoren. De beschrijvingen die bij hen vermeld staan, zijn stuk voor stuk lasterlijke aanvallen die niets met humor of satire te maken hebben, maar alles met een rechtstreekse aanval - zeg maar karaktermoord. Wie zit hier achter, vraagt je jezelf af?
De naam 'Gert Van Mol' zegt je waarschijnlijk weinig. Zijn voornaamste wapenfeit is tot dan het verkopen van lucht aan de voltallige CD&V-top: als 'social media'-specialist zou hij CD&V bijstaan om hun Facebook-bereik te verbeteren. Na enige tijd bleek CD&V plots een gigantische aanhang in India te hebben, wat uiteraard niet de bedoeling was van de partijtop. Van Mol mocht op staande voet vertrekken en kreeg een proces aan zijn broek.
Alhoewel zijn wikipedia-pagina heel wat anders doet uitschijnen - gelukkig kan je wikipedia zelf zoveel aanpassen als je wilt - is Van Mol niet die succesvolle ex-Wall Street Journal manager die hij beweert te zijn. In realiteit is hij bij de kwaliteitskrant op staande voet ontslagen nadat hij ook daar knoeide met de cijfers. Daarna volgen nog passages bij Life!tv en een Amsterdams bedrijf in reuzenraden, maar de echte activiteiten van Van Mol blijven onder de radar.
Terwijl hij via zijn VZW Heurisco in 2014 nog fuiven organiseert voor 12 tot 16-jarigen in zijn woonplaats in Schilde, timmert hij volop aan de baan met zijn BVBA Groep G. Hun grote project: de pornowebsite Godelina. Wie het nu in Keulen hoort donderen: dat is de website die in 2016 nog de media haalde door te beweren dat ze de villa van de Pfaffs zouden kopen en er een permanente pornoset van zouden maken. De inwoners van Brasschaat vreesden het ergste, maar erg ongerust moeten ze niet zijn: Groep G, het bedrijfje van Van Mol, heeft al jarenlang een negatief eigen vermogen. Financieel is het in de verste verte niet in staat om zo'n project te dragen.
Maar toch heeft Van Mol plots de financiële ruimte om er 't Scheldt bij te nemen naast zijn porno-activiteiten. Bovendien verhuist hij zijn kantoor van zijn thuisadres naar het centrum van Antwerpen. Dat is het punt waar Erik Van der Paal, de man die na het Fornuis-schandaal uit Land Invest Group stapte, om de hoek komt kijken. Als mede-vennoot zorgt hij voor de financiële inbreng. De man die altijd op de achtergrond bleef, maar door zijn cocaïne-uitspattingen in het Hilton en zijn openlijk gelobby bij de Antwerpse politiek, te veel in de schijnwerpers begon te lopen. Zijn interesse in 't Scheldt is niet onbegrijpelijk: in het archief dook zijn naam veelvuldig op - het zal je niet verbazen dat dat nu niet meer het geval is. Als derde deel van het triumviraat wordt Vincent Van Ackeleyen aan boord gehaald. Nu ja, aan boord is niet het juiste woord. Van Ackeleyen, tegenwoordig het loopjongetje van Van der Paal en nu dus mede-vennoot, is ondertussen al twee jaar van boord, want hij is een voormalige schipper.
Met Van Mol heeft 't Scheldt een hoofdredacteur die de naam van 't Scheldt nogal letterlijk neemt: hij trekt op de site van leer tegen iedereen die hem ooit iets in de weg heeft gelegd: Steffen Van Roosbroeck, de woordvoerder van CD&V en de man die als eerste doorhad dat de praktijken van Gert Van Mol bij CD&V niet koosjer waren, wordt er met de grond gelijkgemaakt en beschuldigd van #me-too-toestanden. Voormalige journalisten van dit blad worden beschuldigd van wanpraktijken en zelfs kinderporno. Een ex-medewerker van Van Mol staat geboekstaafd als iemand die valsheid in geschrifte gepleegd zou hebben. Maurice De Velder zou dan weer een criminele organisatie leiden. Andere journalisten die Van Mol ooit kritisch benaderden, worden riooljournalisten genoemd. Zware beschuldigingen die - als ze waar zouden zijn - thuishoren in een rechtbank, maar die Van Mol onder het mom van 'satire' denkt te kunnen poneren.
De slachtoffers van Van Mol beraden zich nog over de te volgen stappen, maar uit hun mond klinkt geen al te fraai beeld van de man: "Van Mol is een ongelofelijke narcist met psychopathische trekjes", zo vertelt één van de slachtoffers. "Overal waar hij komt, laat hij brokken achter. Het grappige eraan is dat hij alles wat hij nu doet, eerst verweten heeft aan iedereen die hem kritisch aanpakte. Het verschil is dat een verstandig mens feiten aanklaagt. Hij nagelt nu mensen aan de schandpaal met zijn eigen fantasieën. Echt zielig. Compleet geflipt."
