Kleine leugens kunnen grote gevolgen hebben.
In een stad waar technologie steeds vaker wordt ingezet om misdaad op te sporen, bleek het ook een machtig wapen tegen interne fraude. Een Antwerpse politieagent, die claimde dagelijks trouw met de fiets naar het werk te pendelen, werd door slimme ANPR-camera’s (nummerplaatherkenning) ontmaskerd als fraudeur. De beelden bewezen onweerlegbaar dat hij liever op vier wielen dan op twee pedalen naar zijn werk reed. Zijn onterechte fietsvergoeding en gesjoemel met werktijden kostten hem uiteindelijk zijn baan.
Fietser op papier, chauffeur in de praktijk
De betrokken agent had zijn plan ogenschijnlijk waterdicht uitgedacht. Hij beweerde dagelijks een afstand van 33 kilometer heen en terug te fietsen tussen zijn woning en zijn werkplek in Antwerpen. Voor dat traject streek hij een vergoeding van zo’n 10 euro per dag op. Klinkt plausibel? Niet als je ANPR-camera’s meerekent.
De auto van de agent werd door camera’s vastgelegd op verschillende locaties in Antwerpen, waaronder de Singel en de omgeving van het justitiepaleis, waar hij werkte. Op die momenten registreerde hij zichzelf doodleuk als ‘per fiets aangekomen’ in het vergoedingssysteem. Een opmerkelijke prestatie, gezien zijn auto tegelijkertijd door de stad scheurde.
Dubbel gesjoemel: werktijden ook niet heilig
Het bedrog beperkte zich niet alleen tot zijn vervoerskosten. Uit verder onderzoek bleek dat de inspecteur ook zijn werktijden naar eigen hand zette. Regelmatig arriveerde hij te laat op het werk, maar registreerde hij zichzelf alsof hij stipt aanwezig was. Tot overmaat van ramp tonen de bewuste ANPR-camera’s hem ook herhaaldelijk al naar huis rijdend terwijl hij officieel nog aan het werk was. Met een job als wetshandhaver lijkt eerlijkheid nochtans een vereiste, maar dat concept leek aan de deur van deze agent met de auto voorbij te razen.
Het oordeel: ontslag en geen genade
Nadat de fraude aan het licht kwam, werd de agent onmiddellijk ontslagen. Hij liet het er echter niet bij zitten en vocht zijn ontslag aan bij de Raad van State. Zijn advocaat voerde aan dat de ANPR-camera’s misbruikt werden. Ze zijn bedoeld voor verkeerscontrole en niet om werknemers te betrappen op frauduleuze praktijken, luidde het argument.
De Raad van State was niet onder de indruk van die verdediging. Volgens de rechters was het gebruik van de ANPR-gegevens volledig gerechtvaardigd. Omdat er sprake was van strafrechtelijke feiten, kon een proces-verbaal worden opgemaakt en werden de camerabeelden toegelaten in het onderzoek. Het Antwerpse parket kreeg de zaak overgedragen en bevestigde dat de speurders correcte procedures volgden.
De technologie liegt niet
De case illustreert opnieuw hoe technologie een dubbelzijdig zwaard kan zijn. Terwijl ANPR-camera’s vooral bekend staan om verkeersboetes uit te delen, tonen ze ook hun waarde in bredere opsporingsonderzoeken. Voor de agent in kwestie betekende dit het einde van zijn carrière. Zijn val werd niet veroorzaakt door een ingewikkeld complot of geavanceerd hackerswerk, maar simpelweg door een camera die nummers registreert en een team dat 1+1 optelt.
Wat de zaak extra wrang maakt, is dat het vertrouwen in de politie opnieuw een deuk krijgt door het gedrag van rotte appel. Ironisch genoeg is de fraude met fietsvergoedingen een bekend probleem in België. Onze sjoemel-flik is lang niet de enige die de fietsenboel belazert. In het land van het achterpoortje is het zaak om niet betrapt te worden.
Een les voor iedereen
De ontslagen agent bewijst dat kleine leugens grote gevolgen kunnen hebben, zeker wanneer je werkt in een functie waarin integriteit essentieel is. Misschien dacht hij dat niemand ooit zou controleren hoe hij naar het werk kwam, maar in een stad ban Big Brother is niemand meer onzichtbaar.
(Foto: Shutterstock)
