Frank Vandenbroucke is de luis in de pels van Vivaldi.
“De situatie in ons land is bijzonder kritiek” zegt Alexander De Croo in een videoboodschap. “De eerste en enige prioriteit vandaag is onze zorgverleners en ziekenhuizen bijstaan en de curve keren.”
Maar is dat wel zo? Is dat de eerste en enige prioriteit? Wij willen niet twijfelen aan het harde werk dat zorgverleners hebben geleverd, maar zijn zij de enige die met hun job offers brengen? Wordt het niet eens tijd om dat taboe te doorbreken? We leven niet voor de zorg, de zorg helpt ons leven. Danku daarvoor, maar ook danku aan iedereen die we niet horen zeuren en die kopje onder zijn gegaan omdat ze aan de eerste en enige prioriteit van De Croo tegemoet kwamen.
De toestand is in inderdaad bijzonder kritiek, ook binnen zijn eigen clubje Vivaldisten, ook in zijn relatie met de deelstaten. Het bestuur brokkelt en barst. Het schip van De Croo is lek. De ministers van Onderwijs voelen zich koud gepakt door het overlegcomité van vrijdag. Zij moesten terug naar de tekentafel en constateerden dat hun opdracht niet meer was dan een onnozele opdracht van een bange De Croo en extremist Vandenbroucke.
Vandenbroucke noemde het een “constructieve vraag”. De Franstalige minister van Onderwijs noemde het “een ultimatum”. Ben Weyts (N-VA) vindt dat ze moeten “vegen voor eigen deur.” Benjamin Dalle, Vlaams minister van Jeugd (CD&V), schreef de frustratie van zich af op Facebook. Hij overlegt al wekenlang intensief met de jeugdsector, en moest nu met lede ogen aanzien hoe het Overlegcomité dat van tafel veegde. “Dat is geen toonbeeld van goed bestuur. Vandaag overheerst bij mij ontgoocheling”, aldus Dalle.
Zelfs infectiologe Erika Vlieghe begreep niet waarom het onderwijsveld zijn werk opnieuw moest doen. “De wegen van het Overlegcomité zijn ook voor ons soms ondoorgrondelijk”, zei ze in De Zevende Dag. En Jan Jambon, ten slotte, maakte een verwijzing naar de de Russische staatskrant Pravda (de waarheid) van de communistische dictatuur destijds. “Dit is de Pravda niet, jouw waarheid is niet per se dé waarheid.” Hij mikte daarmee op Frank Vandenbroucke. “Het is steeds meer Vandenbroucke tegen de rest. Hij laat weinig ruimte voor andere meningen.”
De Croo wilde destijds met het gestuntel van Wilmès afrekenen en ging voor eenheid van commando. Mogen we voorzichtig stellen, dat we daar momenteel ver vanaf zijn?
