Een wanhoopsdaad van een verloren man.
Eind juni kreeg Derek Chauvin te horen dat hij voor voor 22,5 jaar de cel in moet. Er is wellicht geen mens op de planeet die niet weet waarom. De zwarte Amerikaan, Geroges Floyd, stierf in mei vorig jaar, nadat Chauvin zijn knie tijdens een arrestatie bijna negen minuten op Floyds hals duwde.
De witte politieman gaat op grond van veertien verschillende aanklachten in beroep, blijkt uit documenten die donderdagavond (lokale tijd) bij een rechtbank in de staat Minnesota zijn ingediend. Chauvin had nog geen strafblad. Daarom werd aanvankelijk rekening gehouden met een minimumcelstraf van 12,5 jaar. De rechter stelde eerder echter dat er verzwarende omstandigheden zijn; zo maakte Chauvin misbruik van zijn machtspositie en waren kinderen getuige van de dood van Floyd.
De verdediging van Chauvin beargumenteerde dat Floyd overleed aan een overdosis, maar die uitleg werd weerlegd door behandelend artsen, een forensisch patholoog en de autopsiearts. Zij wezen op een acuut gebrek aan lucht als doodsoorzaak.
We hoeven er geen tekening bij te maken dat je als Chauvin niet naar de gevangenis wilt. We vermoeden dat er in Amerika geen ‘only white’ gevangenissen zijn. Maar het is maar de vraag of het buiten de celmuren zoveel beter is voor de meest gehate man van de planeet aarde.
Dat hij nu in beroep gaat, is niet meer dan een wanhoopsdaad van een man die in de maatschappij geen plaats meer krijgt. Met het huidige vonnis kan hij in het beste geval over 15 jaar vrijkomen.
Dat Chauvin in beroep gaat, is geen nieuws ver van ons bed. Een nieuwe opflakkering van Black Lives Matters-protesten is niet uitgesloten.
