“Liberalen die onderling overhoop liggen over postjes, over ego’s, over de macht willen nemen.”
De Vlaamse liberale partij zit in slechte papieren. Volgens de laatste peilingen halen ze nog slechts 7,9 procent van de stemmen in Vlaanderen. Dan zou je denken dat ze een tandje bij steken om een en ander te herstellen, de rangen sluiten en met vereende krachten een uitweg zoeken. Het omgekeerde is waar. De liberalen hingen deze week de vuitle was buiten en toonden openlijk op straat dat ze “ onderling overhoop liggen over postjes, over ego’s, over de macht willen nemen in de partij.”
Dat zijn de woorden van de voormalige voorzitter van de Partij, Egebert Lachaert. Die heeft bij VRT NWS een verpletterend interview gegeven, naar aanleiding van het vertrek van Gwendolyn Rutten. “Het was een verschrikkelijk toneel waar de buitenwereld totaal – maar dan ook totaal – niets aan heeft.”
Over de affaire Gwendolyn Rutten (we citeren): “Ik vind niet dat je dat publiekelijk moet doen, niet op die manier. Dat is een bazooka bovenhalen op het moment dat de partij het al verschrikkelijk moeilijk heeft. Dat is geen speldenprik, dat is een bazooka die alles in brand zet, met een week vol discussies op straat. Ik heb ook redenen om mij gekwetst te voelen. De manier waarop mijn ontslag gelopen is, is ook niet op de fijnste manier gelopen. Ook vrij hard. Ik zie bij de lijstvorming ook vaak harde manoeuvres. Het is geen stiel voor blozende maagden. Ik weet ook niet wat er precies fout gelopen is tussen De Croo, Ongena en Rutten, en hoe dat precies gebeurd is. Waarom bespreken ze dat niet onderling? Op deze manier gaat alles ten onder.”
Zo hoor je het eens van geen ander.
Als we liberale geschiedenis erop nalezen, dan zou het wel eens kunnen dat Open Vld het "schabouwelijk schouwspel" zal overleven. Het is niet de eerste keer dat binnen de partij broeders en zusters mekaar afmaken. Geen partij heeft zo’n traditie van stammenoorlogen als Open Vld. Al vele decennia trekken liberale boegbeelden en clans ten strijde om het voorzitterschap: Patrick Dewael tegen Herman De Croo (1995), Guy Verhofstadt tegen diezelfde De Croo (1997), Bart Somers tegen Jean-Marie Dedecker (2004), Gwendolyn Rutten tegen Alexander De Croo (2009), Rutten tegen Egbert Lachaert (2012).
