Vandaag is het proces inzake Wirecard in Duitsland van start gegaan.
Het bedrijf is opgericht in 1999. Nadat Markus Braun in 2002 aantrad als CEO, richtte het bedrijf zich op online betalingsdiensten, te beginnen met porno- en gokwebsites als klanten.
Wirecard duikt bij ons voor het eerst in de pers op in 2007.
“Wirecard is een Duits softwarebedrijf dat een ingenieus betalingssysteem via internet heeft ontwikkeld. Het stelt een onderneming in staat transacties te verwerken in verschillende talen, verschillende munten en volgens verschillende wettelijke bepalingen. Met het systeem wil de groep vooral ondernemingen met wereldwijde transacties bereiken, zoals hotelketens en luchtvaartmaatschappijen. Door het toenemende aantal onlinebetalingen zitten de kernactiviteiten van de groep in de lift. De nieuwe MasterCard voor internet, de zogenoemde wirecard, heeft het potentieel om de standaard te worden in onlinebetalingssystemen. Met een koers-winstverhouding van 15 voor 2008 is de waardering heel aantrekkelijk”, looft Philip Dicken, fondsbeheerder van Threadneedle Pan European Smaller Companies, het bedrijf dan in De Tijd.
Ook Bart Geukens, beheerder bij Petercam, is fan van het bedrijf. In 2013 in De Tijd: “Online shoppen staat, vooral in Europa, nog in de kinderschoenen en zal de komende jaren verder groeien, terwijl betalingen via smartphone ook een doorbraak zullen kennen. Wirecard tekent voor de correcte en veilige afhandeling van online- betalingen en ontvangt een commissie op elke transactie. Wirecard is het absolute nummer één in Duitsland en is een sterke positie aan het opbouwen in de groeiregio Azië. Bovendien is het bedrijf volop aan het investeren in mobiele betalingen. Het bedrijf is zeker niet goedkoop gewaardeerd, maar groeit erg hard.”
Begin 2019 is het sprookje over. De Tijd: “De betaalspecialist Wirecard groeide vorig jaar nog uit tot het waardevolste financiële bedrijf van Duitsland. Nu valt de posterboy van de Duitse fintech van zijn voetstuk na berichten over fraude. Volgens de Britse zakenkrant Financial Times wordt een van de toplui van Wirecard ervan verdacht dat hij vorig jaar via het kantoor in Singapore documenten zou hebben vervalst en met een aantal rekeningen zou hebben geprutst.” Het verhaal van de beurslieveling heeft een hoog Lernout & Hauspie-gehalte.
Midden maart van dit jaar werd Markus Braun, de voormalige topman van het financiële techbedrijf Wirecard, formeel aangeklaagd in Duitsland. Hij wordt verdacht van fraude, marktmanipulatie en verduistering.
Wirecard, een betaaldienstverlener, ging in juni 2020 failliet nadat het bedrijf erkende dat bijna 2 miljard euro aan bezittingen op de balans en de helft van de projecten waarschijnlijk niet bestonden. Het gaat om het grootste financiële schandaal in de recente Duitse geschiedenis.
Braun zit sinds juli 2020 vast. Als hij schuldig wordt bevonden kan hij een celstraf krijgen tot vijftien jaar. Braun ontkent dat hij iets heeft misdaan en zegt dat hijzelf slachtoffer is van fraude.
Ook twee andere hooggeplaatste managers van de ict-gigant zijn aangeklaagd. Er waren vóór 2020 al aanwijzingen dat de boekhouding van Wirecard niet op orde was. In 2008 spraken sommige analisten hun twijfels uit over de rooskleurige balansen van het bedrijf, en in 2015 schreef de Britse Financial Times al over een gat van 250 miljoen euro in de begroting.
Nadat de fraudezaak aan het licht kwam, stelde een parlementaire commissie een onderzoek in waarbij ook toenmalig bondskanselier Angela Merkel werd verhoord. Ze zei dat ze op de hoogte was van de geruchten over Wirecard, maar zag destijds geen aanleiding om uit te gaan van 'zware onregelmatigheden' bij het bedrijf.
De Volkskrant: “Ook de huidige bondskanselier Olaf Scholz, destijds minister van Financiën, werd verhoord. Wirecard begon als ontwikkelaar van betalingssoftware voor pornosites, maar groeide uit tot een grote speler in de software voor financiële dienstverlening, met klanten als Ikea en Zalando. Op zijn hoogtepunt in 2018 was het bedrijf 24 miljard euro waard. Het faillissement kostte beleggers zo'n 20 miljard euro.”
