Filip en co vertrekken deze week naar Congo. Zoals bijna alle Belgen heeft de koning geen enkel inzicht in de historiek van de relaties tussen dat Afrikaanse land en België.
Een van de allergrootste misverstanden is dat Congo een vetpot was voor ons land. Dat klopt niet. Sommige personen en bedrijven hebben erg veel geld verdiend aan het land tussen 1870 en 1960, de gewone Belgische burger daarentegen heeft er altijd geld aan verloren. En vandaag is dat net zo.
Een concreet voorbeeld: op 6 november 1931 gaat de ministerraad van de Belgische regering onder leiding van Jules Renkin door. De minister van Koloniën, Crokaert, signaleert dat er een tekort is in de Congolese begroting van 162 miljoen. Omgerekend naar vandaag mag je daar gerust euro’s van maken. (zie onder)
Het tekort moet uiteraard aangevuld worden door de Belgische belastingbetaler. Zo ging het voor 1931 en zo verliep het tot in 1960. De burger heeft decennia meebetaald aan de financiering van Congo. De grote winnaars waren dan weer de bedrijven van de Generale Maatschappij, zakenlui en de koninklijke familie.
Vandaag krijgt Congo van ons land overigens nog steeds tientallen miljoenen euro’s via 'ontwikkelingssamenwerking'. Het is immers een bevoorrecht 'partnerland'. Het Afrikaanse land verglijdt ondertussen wel steeds verder in chaos. Zo is er de oplopende spanning tussen Congo en Rwanda en de extreme corruptie. Een recente audit leert bijvoorbeeld dat 400 miljoen dollar gestolen werden bij een enkel bedrijf: Gécamines. Dat is schering en inslag. De gewone Congolees wordt steeds radelozer.
Mijn grootouders - die ruim 20 jaar in Congo actief waren - hebben me geleerd dat de Belgen niets afweten van het land. Vandaag is dat nog steeds zo.
