De politie, het parket van Brugge en haar familie zijn nog steeds op zoek naar Ann Cottry, een vrouw uit Brugge, die sinds 3 mei 2009 wordt vermist.
Op zondag 3 mei 2009, de dag dat ze verdween, stond Ann Cottry (toen 47) rustig op. De avond ervoor had ze haar drie kinderen nog slaapwel gewenst.
Ze liet de hond uit. Haar man vond een briefje op tafel waarop stond dat ze "een wandeling ging maken". Wie verder leest, merkt dat Ann schreef dat ze “geen last van haar zouden hebben”. Ann had eerder al enkele pogingen zelfdoding achter de rug.
Volgens haar man verliet ze het huis met een klein keukenmes, de tailleband van haar badjas, mogelijk wat medicijnen en Martini gegoten in een plastic fles.
Cottry verliet op zondag 3 mei 2009 te voet haar woning rond half 9 's morgens. Ze vertrok uit haar woning in de Diederik van de Elzasstraat in Sint-Andries. Ze werd later gezien in het station van Brugge waar ze een ticket kocht met bestemming Brussel.
Om 9.12 uur kocht ze haar ticket voor Brussel-Zuid. Om 9.32 uur stapte Ann op de trein en om 9.36 uur verliet ze Brugge.
Op de doop van haar kleindochter, de zondag ervoor, toonden familievideo's haar nog blij en glimlachend. Ann had die dag haar bankkaart, maar niet haar mobiele telefoon bij.
De politie kon Ann traceren aan de hand van bankverrichtingen en camerabeelden. De ochtend van haar verdwijning haalde ze 100 euro af in het station van Brugge en werd ze gefilmd toen ze de trein richting Brussel nam.
Cottry, die om 10.42 uur in Brussel Zuid aankwam, hangt een half uur in het station, volgens sommigen alsof ze op iemand of iets wachtte.
De camera's filmden hoe ze van de perrons kwam - via de trap, de Bistro Maes Corner binnenging (om 10.44 uur), deze verliet na een drankje (10.59 uur) om de krantenwinkel Relay binnen te gaan, vervolgens de stationstoiletten (11.09 uur) om (11.14 uur) weer in de grote gang te verschijnen en dan, met een stap die vastberaden leek, naar de uitgang Fonsny te gaan: het is 11.16 uur en dit is het laatste spoor van leven dat we van haar hebben.
Ging ze op de Fonsnylaan naar links of rechts? Naar links, naar de tramhaltes, of naar de vredige Marché du Midi, die altijd bewaakt wordt door de politie en waar ze zullen zeggen dat ze niets gezien hebben. Zelfdoding? Waarom is het lichaam niet gevonden? In het kanaal? De dochter: “Het is niet de manier die ze zou hebben gekozen. Mama was te bang voor het water.”
Wie lang genoeg naar het laatste beeld kijkt, merkt dat Ann toch naar links neigt. Naar de trams dus. En dan?
Ann Cottry is normaal gebouwd en 1m55 lang. Ze heeft blondbruin haar tot op de schouders en grijsgroene ogen. Ze draagt haar haren meestal opgestoken met een haarspeld. Ze droeg toen een donkerbruine winterjas boven een blauwe jeansbroek en zwarte laarzen. Opvallend is de veelkleurige stoffen strandtas, in de pastelkleuren roze, groen en blauw die ze bij zich had, samen met een blauwe handtas met draagriem.
De echtgenoot van Ann gaat in de weken en maanden op zoek naar haar. In een weekend van oktober 2009 gaat Bruggeling Erik Heusequin voor de 35ste keer een stuk van het immense Zoniënwoud uitkammen, op zoek naar zijn vermiste vrouw. "Mijn gevoel zegt dat ze dood is en dat ik haar zal vinden in dat Zoniënwoud", zegt haar echtgenoot in de media. "Ik zal niet rusten vooraleer ik de laatste vierkante meter heb doorzocht." Sinds mei zoekt de Bruggeling bijna elke donderdag en elke zondag naar zijn vrouw in het woud.
Een probleem: het Zoniënwoud ligt niet echt in de buurt van dat station. Waarom zou Ann naar daar gegaan zijn?
Ook in de Ardennen wil de man nog zoeken. Daar wil hij vooral één plaats aandoen, namelijk in Barvaux, waar hij vermoedt dat Ann zou kunnen geweest zijn, omdat ze er vroeger al was.
“Soms geloof ik echt dat ze een nieuw leven is begonnen”, zegt haar dochter Nathalie in 2014. “Het is namelijk heel uitzonderlijk dat mensen die aan land uit het leven stappen, na meer dan vijf jaar nog niet teruggevonden zijn. Mama had een panische angst voor water, dus op die manier zou ze het zeker nooit gedaan hebben.”
En dan is er de mysterieuze Thierry. Eind jaren 70 zat Ann Cottry op het internaat Haute-Anhaive, in Namen. Telkens als ze op vrijdag met de trein naar Oostende terugkeerde, maakte ze een tussenstop in Brussel-Zuid. Ze bleef toen enkele uren met Thierry, een vriend.
Het doel was enkele jaren geleden die vreemdeling te identificeren die rond 1977 of 1978 de toen 17-jarige Ann opwachtte aan het Zuidstation.
Cottry vertelde een van haar dochters over de romance. Het is een spoor dat de politie niet over het hoofd wilde zien. Hij is ouder dan Ann, hij had al een auto in 1977 of 1978 en was journalist of studeerde journalistiek. Het leverde niets op.
Begin 2018 wordt Ann ‘afwezig’ verklaard door de rechter.
Vandaag is er nog steeds geen spoor naar Ann. Zelfdoding? Waarom zou een vrouw uit Brugge de trein nemen naar Brussel om dat daar te doen? Was daar een plek die voor haar belangrijk of symbolisch was? Die kans is klein.
Foto’s: politie RV
