In naam van de democratie. Welke democratie?
Vladimir Poetin heeft een nieuw konijn uit zijn hoed getoverd. De Russische president stelt voor om Oekraïne tijdelijk onder VN-bestuur te plaatsen, om daarna verkiezingen te organiseren en – oh ironie – met de "democratisch verkozen" Oekraïense regering vredesonderhandelingen te starten. Een charmeoffensief? Een strategische zet? Of gewoon weer een zoveelste poging om de wereld te misleiden?
VN-bemiddeling? Of de vos in het kippenhok?
Tijdens een bezoek aan een basis van nucleaire onderzeeërs dropte Poetin zijn opvallende voorstel. De VN zou Oekraïne tijdelijk moeten besturen, zodat er "eerlijke verkiezingen" kunnen plaatsvinden. Na die verkiezingen – die uiteraard onder Russische invloed zouden plaatsvinden – wil Poetin wél praten over vrede. Zijn eis? Een regering in Kiev die “door het volk wordt vertrouwd.” Lees: een regering die Poetin goed uitkomt.
Het Kremlin wil het voorstel naar eigen zeggen bespreken met de Verenigde Staten, Europese landen en “partners en vrienden”. Over welke vrienden hij het heeft, laat zich raden: China, Iran en dat clubje Poetin-apologeten dat overal opduikt waar Russische invloeden te vinden zijn.
“Dictator zonder verkiezingen”
De Russische leider laat al langer geen kans onbenut om de Oekraïense president Volodymyr Zelensky af te schilderen als een machtsgeile autocraat. De propagandamachine in Moskou draait overuren om het Westen ervan te overtuigen dat Oekraïne al lang geen democratie meer is. En als kers op de taart blaatte voormalig Amerikaans president Donald Trump dat discours onlangs gewoon na: "Zelensky is een dictator zonder verkiezingen."
De feiten vertellen een ander verhaal. Zelensky is wel degelijk democratisch verkozen. Zijn ambtstermijn liep vorig jaar af, maar nieuwe verkiezingen organiseren in een land dat nog altijd in oorlog is, blijkt niet zo eenvoudig. De staat van beleg blijft van kracht en met soldaten aan het front is stemmen nu niet meteen een prioriteit.
Poetin zelf heeft natuurlijk wél veel ervaring met verkiezingen – voornamelijk met het manipuleren ervan. Zijn eigen ‘verkiezingsoverwinning’ afgelopen maand was een formaliteit: een poppenkast waarin oppositiekandidaten ofwel werden opgesloten, ofwel gewoon niet op de stemlijst stonden. De Russische bevolking mocht ‘kiezen’, maar enkel tussen Poetin en een handvol figuranten die voor de schijn meededen.
Vrede? Maar niet ten koste van Rusland
Poetin blijft ondertussen hardnekkig herhalen dat hij “klaar is voor onderhandelingen”, maar altijd met een venijnige voetnoot: niet ten koste van Rusland. Daarmee bedoelt hij dat de Oekraïners vooral véél moeten inleveren – grondgebied, soevereiniteit, en misschien nog een stukje waardigheid – terwijl Rusland ongestraft de vruchten plukt van zijn edele agressie.
Ondertussen blijft het Westen worstelen met de vraag hoe ze moeten omgaan met Poetins vredesretoriek. Is dit een reële poging om het conflict te beëindigen, of gewoon weer een strategische zet om tijd te winnen, de Westerse steun voor Oekraïne af te brokkelen en uiteindelijk gewoon door te gaan met wat hij al twee jaar doet?
Als vos die de passie preekt in Moskou, kunnen de kippen in Kiev maar beter even op stok.
(Foto: screenshot YouTube)
