“Het is altijd hetzelfde scenario: eerst chaos, dan arrestaties en tenslotte stilte.”
Jean-Marie Dedecker (LDD) heeft het gehad met het Brusselse parket dat zwijgt als vermoord. Welke straf kregen de relschoppers van oudejaarsnacht? Dedecker is wellicht niet de enige ‘burger’ die dat wil weten. In de Kamer schoot hij met scherp op zowel de relschoppers als het systeem dat hen vrij spel lijkt te geven. Justitieminister Paul Van Tigchelt (Open Vld) kreeg de volle laag.
“Elk jaar hetzelfde tafereel”
In zijn gekende stijl schetste Dedecker het voorspelbare draaiboek van oudejaarsnacht. “Elke oudejaarsnacht staat onze hoofdstad in brand, waarbij een multicultureel schorriemorrie met de mentaliteit van een hyena vuurwerk schiet op onze hulpverleners. En telkens krijg je dezelfde scenario’s. Eerst is er sprake van de kansarme jongeren. Dan komen de ministers hier trots de aanhoudingen verkondigen, met weinig vervolgingen. En de derde stap, meneer de minister? Dat is de doofpotoperatie.” aanhoudingen er zijn. En wat volgt, meneer de minister? De doofpotoperatie.”
De Kamer luisterde aandachtig toen Dedecker zijn analyse deed. Volgens hem is het de standaardprocedure: eerst chaos, dan arrestaties en tenslotte stilte. Dedecker vroeg zich openlijk af welke straf de relschoppers kregen en waarom het Brussels parket daar geen transparantie over geeft. Maar het bleef stil aan de overkant. Ook bij het parket.
Van Tigchelt: “Ik ben niet de woordvoerder van het parket”
Justitieminister Van Tigchelt kreeg de vraag op zijn bord, maar hij schonk evenmin klare wijn. “Ik begrijp uw frustratie, meneer Dedecker, maar ik ben niet de woordvoerder van het Brusselse parket,” reageerde hij. Hij wees erop dat het parket al jaren kampt met structurele problemen. “We hebben de afgelopen jaren meer middelen vrijgemaakt voor justitie. En Brussel heeft nu een nieuwe procureur des Konings, die heldere communicatie en eenheid van commando moet waarborgen.”
Maar het excuus van structurele problemen en de belofte van betere communicatie konden Dedecker niet overtuigen. Hij beet terug: “Minister, het is telkens hetzelfde riedeltje: ‘Ze zullen gestraft worden.’ Nee, niks gebeurt er. Er wordt niet gestraft. Dit is een vicieuze cirkel van straffeloosheid.”
Doofpot of structureel falen?
Het stilzwijgen van het Brusselse parket voedt niet alleen de frustratie van Dedecker, maar roept ook vragen op bij het bredere publiek. Wat gebeurt er na de arrestaties? Hoe zwaar zijn de straffen, als die er überhaupt zijn? En vooral: waarom is er zo weinig transparantie?
Volgens Dedecker toont het aan hoe diep de problemen zitten. “Dit is geen kwestie van mankracht, maar van moed. Als de overheid niet in staat is om relschoppers aan te pakken, hoe kun je dan verwachten dat de gewone burger nog vertrouwen heeft in justitie?”
Relatief straffeloos
Het verhaal van straffeloosheid is niet nieuw. Jaar na jaar duiken dezelfde beelden op: hulpverleners worden bekogeld met vuurwerk, auto's staan in lichterlaaie en het openbaar vervoer wordt gevandaliseerd. De daders, vaak jonge recidivisten, lijken weg te komen met een aai over de bol. Dat voedt niet alleen frustratie bij de bevolking, maar ook bij politiemensen en hulpverleners, die elke oudejaarsnacht opnieuw hun leven riskeren.
“Zolang we dit blijven tolereren, blijft Brussel een speelbal van vandalen,” concludeerde Dedecker in zijn betoog. Hij eist actie, transparantie en vooral duidelijke straffen die afschrikken in plaats van uitnodigen. “Strenge woorden en geen daden? Dat is gewoon benzine op het vuur.”