“Niet om verkozen te worden, maar om mee te doen aan een ideeënstrijd.”
In 2020 werd Kristof Calvo aan de kant gezet door zijn voorzitter Almaci. Nu ja, officieel serveert Groen een ander verhaal. Hoe dan ook, er was geen plek voor Calvo in de regering-De Croo. De keuze van Groen viel op Petra De Sutter en de grote staatsvrouw – woorden van Almaci – Tinne Van der Straeten.
De onverdoofde slachting van Calvo was zo erg du jamais vu dat zelfs de concurrerende politici van andere partijen medelijden hadden met die arme Kristof. Die had zijn buik vol van de ‘grote’ politiek’ en besloot de nationale politiek vaarwel te zeggen. Doch, politiek is als een James Bond-film: “Zeg nooit, nooit.”
Mechelen je 't aime, moi non plus
Vorig jaar nog kondigde Calvo aan dat hij de prioriteit zou leggen bij de gemeenteraadsverkiezingen in Mechelen. Maar nu prijkt zijn naam plots op een Waalse lijst. Jael, Clavo zal de Kamerlijst van zusterpartij Ecolo in Henegouwen duwen als verruimingskandidaat.
De draai die Calvo hier aan geeft, kent alleen zijn gelijke in het schilderij van Magritte: ‘Ceci n’est pas un pipe”. “Mijn prioriteit blijft bij de gemeenteraadsverkiezingen in Mechelen liggen, maar een nationale kiescampagne moet ook een ideeënstrijd zijn. Die ideeënstrijd wil ik mee aangaan in Henegouwen, een belangrijke provincie”, legt hij uit.
Vrij vertaald, deze verkiezingen zijn geen verkiezingen, maar een ideeënstrijd. Oftewel: cumul is geen cumul. Of nog: “Vert n’est pas groen.”
Ecolo-covoorzitter Jean-Marc Nollet en staatssecretaris voor Gelijke Kansen Marie-Colline Leroy trekken de Kamerlijst in Henegouwen? Calvo gaat duwen.
