Waren er nu twee, drie, vier of vijf boosterprikken?
Wie nog 'een Pfizer' wil laten zetten zal vanaf 1 januari naar de huisarts of de apotheker moeten. De vaccinatiecentra zijn opgedoekt. De vaccinaties waren een van de grootste logistieke operaties sinds de Tweede Wereldoorlog. Toegegeven, een en ander was goed geregeld. Geen gedoe, duidelijk en vlot. Met het hoe en waarom daarentegen trok men nogal eens het blik van het voortschrijdend inzicht open. We herinneren ons allemaal ‘De Zevende Dag’ waar Pierre Van Damme zei wat hij later niet zou gezegd hebben dat bewezen was dat we na vaccinatie volledig beschermd waren tegen besmetting.
We gingen voor een prik en een tweede die aanvankelijk nog een booster werd genoemd, maar daarna als 'volledig gevaccineerd' werd bestempeld. En dus was de tweede booster de eerste booster. Er kwam nog een derde, die de gezellige naam 'herfstbooster' kreeg. En er was nog een vierde booster waar iedereen liever over zwijgt, want die was geen succes meer en werd eentje voor de oude mensjes genoemd.
Met de cijfers over de vaccinatiegraad werd er stevig gejongleerd. België bestond niet meer, we kregen de cijfers van de gewesten om een en ander op te smukken, want in Wallonië hadden ze het niet zo met dat prikken. In Brussel al helemaal niet. Hoe dan ook, wat ze met mekaar gelijk hebben is dat de cijfers overal dalen als een adelaar in duikvlucht.
“We gaan de ervaringen die de afgelopen drie jaar zijn opgedaan met deze vaccinatiecampagnes zeker niet vergeten”, zei minister Crevits eerder deze maand. “Daarom bereiden we momenteel een grote vaccinatieconferentie voor, die zal plaatsvinden in het voorjaar van 2024.”
