Het verleden relativeren en de toekomst demoniseren.
Ze staat niet meer aan het roer. Bij de verdeling van de blauwe postjes, viel De Block buiten de prijzen. Voorzitter Lachaert koos voor personages die minder beschadigd waren. De Block zit er nog altijd mee in haar maag dat ze het symbool van de falende regering Wilmès (ook een liberaal) is. In een interview met ‘De Tijd’ beweert De Block aan zelfrelativering te doen, maar nergens blijkt dat zij zichzelf fouten toedicht. Integendeel, De Block kruipt in een slachtofferrol. “Sommigen zullen kwaad zijn. Maar ik word ook vaak aangesproken door mensen die me vragen ‘kind, hoe hebde gij da zo lang volgehouden?”
Binnenkort zullen de beleidsmakers van de eerste golf zich moeten komen verantwoorden voor een parlementaire commissie. De Block kijkt vooruit en pareert de mogelijke kritiek. “Iedereen beoordeelt die eerste golf met de informatie die we vandaag hebben. Maar dat is niet eerlijk. Ik word aangepakt omdat ik corona vergeleek met een milde griep. Excuseer, maar de meeste experten zeiden dat toen en ook de Wereldgezondheidsorganisatie en de Europese Commissie deden dat. Met wat ik vandaag weet, zou ik dat natuurlijk nooit zeggen. Het was een onbekend virus", aldus De Block in 'De Tijd'.
“We wisten het niet ”, een argument dat de laatste tijd wel vaker te horen valt wanneer politici en gouverneurs worden gewezen op foute voorspellingen en beslissingen. Al heeft De Block niet helemaal ongelijk. Het was een onbekend virus en virologen kwamen inderdaad aandraven met voorspellingen en adviezen die achteraf niet bleken te kloppen. “Op een bepaald moment klonk het dat er geen probleem zou zijn als iedereen een mondmasker droeg. Intussen weten we wel beter”, aldus De Block.
Hetzelfde kan je zeggen over de besmettelijkheid van/ door kinderen. Daar zijn ze het nog altijd over eens, ook al worden er - onderweg - voor de ene sector catastrofale beslissingen genomen en gaat de andere vrijuit. Misschien moet er straks ook maar eens een commissie komen die de experten doorlicht. Want misschien is het niet iets te gemakkelijk om telkens de verantwoordelijkheid door te schuiven naar de politici. Was het advies van Van Ranst - bijvoorbeeld - vaak niet eerder een persoonlijke menig dan een wetenschappelijk onderbouwd argument?
