Vivaldi torpedeert de laatste kans op ernstige onderhandelingen met Engie.
Die ochtend in Brussel.
“Zeg, Engie?”
“Ja, Tinnetje en Alexander?”
“Storen we niet?”
“Zeg maar.”
"Zouden we nog eens wat mogen vragen?”
Engie zwijgt.
“Allez, het is maar een vraag, he. Maar zouden jullie onze oudste kerncentrales toch nog niet dicht willen doen?”
Zou het zo ongeveer gegaan zijn? Jammer genoeg is het niet om te lachen.
De belangrijkste ministers van de federale regering beslisten vrijdag in het kernkabinet om de levensduurverlenging van bijkomende kerncentrales te laten onderzoeken, bovenop de reactoren van Doel 4 en Tihange 3. De reactoren van Doel 1 en 2 en Tihange 1 zouden als “nucleaire reserve” dienen om de potentiële probleemwinters van 2025-2026 en 2026-2027 te overbruggen.
Volgens de grote staatsvrouw – woorden van Almaci – Tinne Van der Straeten (Groen) omdat er een oorlog in Oekraïne is, en omdat er in Frankrijk ook veel kerncentrales uit liggen. Of, om het met haar eigen woorden van destijds te zeggen: omdat er zich het “onwaarschijnlijke geval” heeft voorgedaan en er toch wat mis ging met haar plan.
In Parijs vliegen de kurken van de Dom Perignons tegen het plafond. Toen België vroeg om twee kerncentrales langer open te houden, liet Engie al weten daartoe enkel bereid te zijn als er ook een akkoord is over de miljardenfactuur voor de opkuis van nucleair afval. Met deze nieuwe vraag wordt het bij de onderhandelingen straks een monoloog van de Fransen.
Het zou eervol moest Groen Vivaldi laten vallen. Dan kunnen er meteen verkiezingen komen en hoeven van een zinloos anderhalf jaar aanmodderen van Vivaldi niet lager te ondergaan. Dat was waar Bart De Wever in ‘De Afspraak op vrijdag’ op zinspeelde. Misschien nog niet zo’n gek idee. De groenen zijn ten slotte destijds in Vivaldi gestapt om eindelijk de kernuitstap te realiseren. Dat is een beetje helemaal mislukt.
Toch geeft Groen zich nog niet helemaal gewonnen. Terwijl het schip al lang op de bodem ligt, zien we co-voorzitter Jeremie Vaneeckhout zich nog net drijvende houden tussen de wrakstukken. Aldaar spreekt hij deze historische woorden: “Dit is geen finale beslissing. Wij gaan niet spelen met de veiligheid. Als dat niet gegarandeerd wordt, dan komen andere pistes op tafel.”
Die hadden we zelf niet durven bedenken.
