Negatieve reclame is ook reclame.
Het lijkt er op dat de reclamejongens tegen heilige huisjes willen stampen om op die manier de media te halen. Eerder deze week kreeg Bicky Burger de verontwaardiging van de moraalridders over zich heen, omdat een man een vrouw sloeg terwijl hij uitriep:”Fake Bicky fwa?” Daarvoor gebruikte de hamburgerfabriek een prent van pop-art kunstenaar Roy Lichtenstein, waarop een man een vrouw slaat.
Men noemde het meteen verwerpelijk, misselijk en het zou de fysieke integriteit van vrouwen in gevaar brengen. Minster van Gelijke Kansen Somers merkte daar voor het eerst op dat het bedrijf dit bewust zou doen. “Ze doen dit ongetwijfeld vanuit de perverse redenering dat negatieve aandacht ook een vorm van reclame is.” Hij heeft daar naar alle waarschijnlijkheid een punt, want Bicky Burger staat weer op de kaart.
PS-voorzitter Paul Magnette, de ongekroonde koning van de politiek correctheid, haastte zich om met de negatieve reclame nog wat reclame voor zichzelf te maken en riep uit dat hij nooit nog een Bicky Burger zou eten. “En ik zal het niet missen”, twitterde hij. Wat je niet kent, kan je niet missen natuurlijk.
Vandaag treedt ZEB in de sporen van Bicky Burger en lanceert Tom Waes, Vlaanderens stoere man nummer één, iets waarmee hij in alle vrolijkheid een wanhoopsdaad schijnt uit te lokken op de treinsporen. Missie geslaagd: in tegenstelling tot andere kledinglijnen, haalt ZEB vandaag overal het nieuws. Infrabel kruipt meteen in de pen omdat dit een slecht signaal is , na alle inspanningen die ze deden om mensen te sensibiliseren om dat net niet te doen.
Natuurlijk zijn dit slechte signalen, maar om de wereld van de reclame te gaan vergelijken met de echte wereld is al even vreemd, tenzij je ooit zingende appelen hebt gezien of oude mannen met witte baarden die met kinderen fishsticks eten op vissersboten.
Het is nog even wachten op een tweet van Magnette om te melden dat hij nooit meer de trein zal nemen en dat ook niet zal missen.
