Van gratis openbaar vervoer tot de onteigening van privéparkings.
In de aanloop naar de komende gemeenteraadsverkiezingen lijkt het de Partij van de Arbeid (PVDA) menens te zijn in Antwerpen. Het radicaal-linkse programma belooft – volgens velen –een sociale utopie en dat zorgt voor de nodige ongerustheid in ‘de koekenstad. Met ideeën die variëren van gratis openbaar vervoer tot de onteigening van privéparkings, positioneert de partij zich als de verdediger van de werkende klasse, maar zet ze tegelijk de vastgoed- en bouwsector op scherp.
De gevaarlijke verleiding van gratis
Gratis bussen en trams voor alle Antwerpenaren? Dat klinkt als muziek in de oren voor wie dagelijks worstelt met dure vervoerskosten. PVDA wil elke inwoner een gratis tram- en busabonnement geven. Kostprijs: tussen de 30 tot 50 miljoen euro. Een nobel plan, of een financiële ramp, kies maar.
Transporteconomen wijzen op de verborgen valkuilen. Meer reizigers betekent meer onderhoud, extra ritten en dus stijgende kosten. Thierry Vanelslander, transporteconoom aan de Universiteit Antwerpen, noemt het in de ‘Gazet van Antwerpen’ een “leukigheid” die in de praktijk weinig bijdraagt aan het oplossen van verkeersproblemen, maar wel een gat in de begroting slaat.
Parkeren voor iedereen, behalve voor private bedrijven
Ook automobilisten worden niet vergeten in het PVDA-plan. De partij wil de tarieven van publieke parkings verlagen en fors investeren in ondergrondse garages. Maar de grote private spelers, zoals Interparking en Indigo, moeten wijken. PVDA heeft haar vizier gericht op de private parkings in het hart van de stad en wil ze onteigenen om plaats te maken voor betaalbare parkeerplaatsen voor buurtbewoners.
Het probleem?
Veel van deze parkings zijn niet volledig in handen van de stad. De onteigeningsplannen dreigen uit te lopen op een juridische strijd met bedrijven die stevige contracten hebben lopen, soms voor bijna een eeuw. PVDA's voorstel om deze overeenkomsten “open te breken” zou wel eens een langdurige juridische kluwen kunnen worden.
De huurmarkt onder de Knip
Op de oververhitte Antwerpse huurmarkt wil PVDA de prijzen aan banden leggen met een strikt huurplafond. Een comité van huurders en verhuurders zou jaarlijks de maximale huurprijs vaststellen. Op papier klinkt dit als een oplossing voor de vele Antwerpenaren die worstelen om de huur te betalen, maar experts waarschuwen voor de gevolgen. Zonder flexibiliteit in de prijzen dreigt het aanbod van huurwoningen te slinken, wat de problemen alleen maar zou verergeren.
In steden zoals Parijs en Wenen zijn er vergelijkbare systemen, maar die laten wel ruimte voor prijsmarges en uitzonderingen. De vrees is dat een strak prijsplafond in Antwerpen de wooncrisis juist zou kunnen verergeren in plaats van oplossen.
Zorg met een Marxistische twist
Op het vlak van zorg wil PVDA de focus leggen op meer personeel en betere lonen in de woonzorgcentra. Maar dat zal ergens betaald moeten worden. Daarom mikt de partij op besparingen in het management. Zo moet de CEO van Zorgbedrijf Antwerpen het voortaan met een aanzienlijk lager salaris doen—tot wel 100.000 euro minder per jaar. Deze besparing klinkt nobel, maar critici vragen zich af of dit echt zoden aan de dijk zet in een sector die om meer fundamentele hervormingen vraagt.
Een stadsbestuur met grote beloftes en grote risico's
PVDA’s programma voor Antwerpen is zonder twijfel ambitieus. Voorstanders prijzen de partij om haar durf en visie, terwijl tegenstanders waarschuwen voor de onvoorziene gevolgen van zulke ingrijpende maatregelen. Een ding is zeker: als de partij de touwtjes in handen krijgt in 't Stad, zal Antwerpen er heel anders uitzien. De grote vraag is echter of deze rode revolutie ook in de praktijk haalbaar en wenselijk is. Willen we wel een Havana aan de Schelde?
