Kenners van het dossier van de Bende van Nijvel verbinden de moord op Juan Mendez in 1986 aan dat dossier. Maar misschien is dat toch een foute aanname.
Saverio Tutino verbindt de moord op Juan Mendez van FN begin 1986 immers aan enkele andere moorden in het buitenland.
Die verrassende hypothese staat in “Piombo rosso : la storia completa della lotta armata in Italia dal 1970 a oggi” (Galli, Giorgio).
Saverio Tutino (Milaan, 7 juli 1923 - Rome, 28 november 2011) was een Italiaans journalist en schrijver.
Mendez was in de eerste plaats verbonden aan wapenproducent FN en Tutino illustreert de gebeurtenissen van de jaren 80 en de concurrentie tussen de verschillende groepen op de wapenmarkt – waarbij “de algemene indruk was dat EFIM [het Italiaanse overheidsbedrijf in de sector, zie ook verder] afstand begon te nemen van zijn Europese partners” – en verbindt hen aan ‘de laatste afleveringen’ van de gewapende strijd: “Lando Conti, exporteur van wapensystemen (radar) naar het Midden-Oosten en nauwe politieke medewerker van minister van Defensie Spadolini, wordt vermoord in Florence.”
Lando Conti (Florence, 1 november 1933 - aldaar, 10 februari 1986) was een Italiaans politicus en voormalig burgemeester van Florence.
Beckurts
“Op 9 juli 1986 werd Karl Heinz Beckurts, die ook betrokken was bij de productie van wapensystemen bij Siemens, in München vermoord.”
Karl Heinz Beckurts (geboren 16 mei 1930 in Rheydt; vermoord 9 juli 1986 in Straßlach bij München) was een Duits natuurkundige en onderzoeksmanager.
“En op 15 januari 1987 werd voormalig admiraal Carl Fredrik Algernon, verantwoordelijk voor de vergunningverlening voor wapenexporten bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken, in Stockholm onder de metro gegooid.”
Vice-admiraal Carl-Fredrik Robert Algernon (9 oktober 1925 - 15 januari 1987) was een officier van de Zweedse marine. Algernon was Inspecteur Oorlogsmateriaal en hoofd van de Nationale Zweedse Inspectie Oorlogsmateriaal van 1981 tot 1987.
Lijst in handen van geheime dienst
“Tenslotte, de ingenieur Mendez Blaya was verantwoordelijk voor de export van de Fabrique Nationale Belge, een jaar eerder vermoord, op 9 januari 1986. [...] Het doelwit stond al een tijdje vast: de lijst was in handen van de geheime dienst. Het geschikte moment zal worden vastgesteld met een eenvoudig teken van instemming.”
“Voor Algernon kwam het teken van het onderzoek naar de moord op Palme, dat al de echte schuldigen aan het licht bracht, dicht bij de regering en de grote militaire industrie; voor Palme was zijn aandringen op het blokkeren van de wapenhandel van de Zweedse raketfabrikanten met Iran het signaal van het einde."
Nog in het boek: “De boodschap van het nieuwe terrorisme is: verander niet, transformeer niet, hervorm niet. De slachtoffers van vandaag zijn altijd mannen die zich inzetten voor verandering, transformatie, van Kennedy tot Palme, die in ons land (Italië) wordt belichaamd door een lange reeks namen: Moro, Bachelet, Tarantelli, Conti, Ruffilli. (...) De laatste terroristische misdaden beantwoorden allemaal aan een gemeenschappelijke, bijna maffia-achtige waarschuwingslogica: niet hervormen, niet transformeren. Werd met Moro de auteur van een mogelijke grote mutatie van het Italiaanse politieke scenario direct onderdrukt, met Tarantelli en Ruffilli is de misdaad bijna transversaal geworden, een signaal, een waarschuwing, die waarschijnlijk deel uitmaakt van een gewelddadige uitdaging”.
Ruffilli
Roberto Ruffilli (Milaan, 18 februari 1937 - aldaar, 16 april 1988) was een Italiaans politicoloog en politicus.
De Rode Brigades-Vechtende Communistische Partij (BR-PCC), op 16 april 1988 (slechts een paar dagen na de geboorte van de nieuwe regering voorgezeten door De Mita, die Ruffilli had helpen creëren), vermoordde Roberto Ruffilli.
Zodra hij terugkeerde naar zijn huis in Forlì van een conferentie in de stad, werd Ruffilli verrast door de brigadeleden Stefano Minguzzi en Franco Grilli, die vermomd als postbodes aan de deur van zijn huis belden met het excuus om hem een pakket te bezorgen; Ze gingen het huis binnen en leidden hem naar de woonkamer, waar ze hem naast de bank lieten knielen en hem vervolgens doodden met drie schoten in het achterhoofd. Uit de ballistische onderzoeken bleek dat ze met datzelfde wapen ook optraden tegen de twee jonge Missini-militanten Franco Bigonzetti en Francesco Ciavatta, die op 7 januari 1978 werden vermoord in het zogenaamde bloedbad van Acca Larentia; tegen de voormalige burgemeester van Florence Lando Conti in 1986; tegen de econoom Ezio Tarantelli die in 1985 in Rome werd vermoord.
EFIM
De Ente partecipazioni e finanziamento industrie manifatturiere (afkorting EFIM) was een financiële instelling van het systeem van staatsdeelnemingen in Italië.
Een paar jaar na haar oprichting werd EFIM, net als IRI, gestructureerd in "sectorleider" financiële ondernemingen, die in grote lijnen homogeen waren in termen van activiteitensectoren, waarvan de werkmaatschappijen afhankelijk waren:
Finanziaria Ernesto Breda, de oorspronkelijke kern waaruit EFIM is ontstaan, die bedrijven in de sectoren defensie en metaalbewerking samenbracht; het was het enige bedrijf van de EFIM-groep dat aan de beurs was genoteerd. Breda, dat in de jaren '50 was omgevormd tot een financiële onderneming, was afhankelijk van: Breda Fucine (Milaan), gespecialiseerd in de verwerking en productie van stalen onderdelen, Breda Fucine Meridionali (Bari), dat giet- en stansstaalproducten produceerde, speciaal voor wissels, Breda Meccanica Bresciana (Brescia), fabrikant van handvuurwapens, raketwerpers, raketten, land- en zeekanonnen, Bremen (Bari), een joint venture voor de productie van banden met de particuliere groep Manuli en Firestone; Oto Melara (La Spezia), actief in de productie van land- en zeeartillerie; Officine Galileo (Florence), elektronische nachtzichtoptiek voor richtsystemen, SMA-Maritieme en Luchtsignalering (Florence), land- en zeeradars.
