Kwart van de aannemers staat dagelijks 4 uur, of meer, in de file.
Vlaamse bouwbedrijven kreunen onder het toenemende fileprobleem/ Dat blijkt uit een grootschalige bevraging door Bouwunie onder 8.000 leden, variërend van zelfstandigen tot kmo's in alle bouwsectoren. Ondanks hun inspanningen om vroeg op de werf te verschijnen, gaan gemiddeld 2,5 uur per week verloren in de file, en voor een kwart van de aannemers loopt dit zelfs op tot 4 uur of meer.
"De locatie van de werf speelt natuurlijk een grote rol", merkt Bouwunie-voorzitter Jean-Pierre Waeytens op in ‘Het laatste Nieuws’. "Op landelijke plaatsen is het fileprobleem minder nijpend dan in stedelijke gebieden. Maar feit blijft dat onze bouwbedrijven wekelijks kostbare tijd verspillen in de file."
Genoeg getreuzeld.
Tijd is geld, maar niet alle bouwbedrijven verhalen de verloren kosten op hun klanten. "Slechts 1 op de 10 bedrijven rekent daadwerkelijke reistijd aan als verplaatsingskosten", meldt Bouwunie. De meeste hanteren een tarief per kilometer of vragen een vast bedrag. “Natuurlijk zoeken onze bedrijven manieren om files te ontwijken, door eerder te starten en voor de avondspits te stoppen, of door klussen in filegevoelige regio's te vermijden.”
Administratief eenvoudig en geautomatiseerd.
Echter, deze strategieën bieden weinig soelaas. Daarom pleiten 6 op de 10 Vlaamse bouwbedrijven voor een slimme kilometerheffing, zij het onder strikte voorwaarden. "Het systeem moet administratief eenvoudig en bij voorkeur geautomatiseerd zijn, en de heffing moet daadwerkelijk leiden tot tijdwinst", benadrukt Bouwunie. "Bovendien moet het gelden voor iedereen, inclusief particulieren, en mag het alleen worden ingevoerd als de huidige verkeersbelasting en belasting op inverkeerstelling komen te vervallen."
Volgens Bouwunie moet de overheid niet te lang treuzelen: "Een kwart van de bouwbedrijven heeft al werknemers verloren vanwege de frustratie over de files."
Dat kan allemaal wel zijn, maar heeft niet iedereen een probleem met de files? Het fileprobleem is overigens niet nieuw. In de jaren negentig loste Kees Van Kooten het probleem op satirische wijze als volgt op.
