Zien we door het bos de bomen nog wel?
Woorden wekken, voorbeelden trekken, zo luidt het spreekwoord. Hoe overtuig je hardleerse onderdanen om zich te laten vaccineren? Twee jaar geleden maakte de wereld kennis met het coronavirus. Sars? Corona? Wie niet de gewoonte had om door een microscoop te kijken, had er nog nooit van gehoord.
We keken vol verbazing naar de Chinezen die draconische maatregelen namen. Je kon niet anders dan besluiten dat er iets heel ergs op ons af zou kunnen komen. En jawel, op 3 februari 2020 werd de eerste coronabesmetting in ons land genoteerd. Het was groot nieuws. Experten legden ons uit wat een virus was en waar we ons aan mochten verwachten. We leefden in de veronderstelling dat wanneer corona je te pakken kreeg, je best meteen een kist bestelde.
Dokter Maggie De Block kreeg de prijs voor de beste oneliner. Zij sprak de taal van het volk: “Blijf in uw kot”. We werden meegesleurd in drie golven. De politie controleerde met camera’s hoeveel pizza’s er werden besteld toen het land in lockdown ging. Om acht uur ‘s avonds applaudisseerden we voor onze witte helden. Om twaalf uur ‘s nachts mochten we niet meer buiten. Het was oorlog, en de vijand was onzichtbaar.
In de ene golf ging alles op slot, in de andere golf mochten we slechts in ons eentje in supermarkten en winkels naar binnen. Je zag koppels doen alsof ze mekaar niet kenden als ze een trui gingen kopen, om vervolgens - eenmaal binnen - met mekaar in gebarentaal te communiceren.
En dan was er het vaccin. Het rijk der vrijheid was in aantocht. Het vaccin zou ons redden van deze apocalyptische plaag. Doch elke overheid, wereldwijd, besliste om het vaccin niet te verplichten. Wij houden het ‘waarom’ voor onszelf, zodat dit artikel toch de censuur kan passeren. Wat dan volgt is de nooit geziene klucht van de hypocrisie.
Politici aller landen doen grote beloftes. Een pasjesmaatschappij: nooit, vrijheid: ja, een privilegemaatschappij: geen denken aan!
Maar het draait anders uit. Een heleboel mensen – teveel – vertrouwt het zaakje niet. Er is teveel gerommeld met de waarheid. Experten en politici hebben te vaak de spreekwoordelijke kazak gedraaid. En dus zeggen velen ‘nee’ tegen het vaccin.
Daarop schakelt de overheid een versnelling hoger. Methode: we verplichten niet, maar wie ‘nee’ zegt, zal het geweten hebben. Er volgt een cijferdans die uitmondt in pure waarzeggerij. Gevolg, zij die niet overtuigd waren, zijn dat nu nog minder. Het vermoeden dat overheid en experten ons niet altijd alles hebben verteld, wordt bewaarheid als blijkt dat vele van de voorspellingen en beloftes niet lijken te kloppen. Er komen geen rechtzettingen.
Beschermt het vaccin je om minder ernstig ziek te worden van Covid: ja. Beschermt het je tegen een besmetting: nee, niet zoals ons werd beloofd.
Het land bevindt zich in een geloofscrisis. Alexander De Croo dringt ons het Covid Safe Ticket op en benadrukt het woord ‘safe’ in de naam, terwijl zelfs experten hem tegenspreken. Frank Vandenbroucke profileert zich bij ieder Overlegcomité als hardliner en spreekt dreigende taal aan het adres van de niet-gavccineerden. Corona is niet langer een virus, maar een heel klein beetje oorlog tussen gevaccineerden en niet-gevaccineerden. Wie zich niet laat prikken, kan straks in de gangen van het hospitaal gaan liggen.
De mainstream media worden in geschakeld om de niet-gevaccineerden te stigmatiseren en te criminaliseren. De niet-vaccineerde wordt beschreven als een egoïst die per definitie besmettelijk is en eigenlijk – naar analogie met een pestleider uit de middeleeuwen – met een soort ratel door de straten zou moeten lopen om iedereen voor zichzelf te waarschuwen.
Onze handen hoeven we ondertussen niet meer te wassen, de karretjes van de supermarkt krijgen niet langer een lading alcohol over zich voor ze worden gebruikt. We moeten wel het mondmasker op en bij elk café mag de cafébaas voor mijnheer de agent spelen en ons vragen om ons te legitimeren.
En waar staan we nu? De promo voor de derde prik piekt. We halen zelfs Portugal uit de schuif als modelland. “98 procent gevaccineerden en 7 keer minder besmettingen dan bij ons: op zoek naar het mirakel van Portugal”, titelt ‘Het Laatste Nieuws’. Wanneer je de cijfers van de Johns Hopkins universiteit ernaast legt, blijken het er slechts 86,53 procent te zijn. Als je het artikel aandachtig leest, vind je terug dat het niet over de hele bevolking gaat.
Waarom, vraag je je af? Waarom alsmaar weer misleiden. Waarom een land als Portugal vergelijken met België. Zelfs corona maakt van een appel geen peer. Brussel ligt vooralsnog niet in Portugal, niet? De reden waarom Portugal zich massaal liet vaccineren? Volgens HLN dankzij het leger en met name één doortastende marineofficier die de vaccinatiecampagne leidde. Henrique Gouveia e Melo, in het openbaar consequent gekleed in legeroutfit, maakte er een militaristische operatie van, compleet met oorlogsmetaforen om twijfelaars over de streep te trekken. De vergelijking tussen de sterftekans van Covid-19 en de kans op fatale bloedstolsels van het AstraZenecavaccin legde hij zo uit: Stel er zijn twee paden. Op het covidpad schiet een sluipschutter 1 op de 500 mensen dood, op het vaccinatiepad 1 op de 500.000. Welk pad kies je?
We begrijpen de metafoor, maar we zouden toch liever het pad van de juiste cijfers bewandelen?
